«Ὅσο
ἀγωνίζεστε στή σιωπή καί στόν ἀπαρρησίαστο
τρόπο συμπεριφορᾶς, τόσο καί τά δάκρυα
θά σᾶς ἐπισκέπτωνται. Ἡ εὐχή μετά
πόνου γεννάει τό πένθος. Τό πένθος φέρνει
τά δάκρυα. Τά δάκρυα γεννοῦν καθαρωτέρα
εὐχή. Διότι τό δάκρυ ὡσάν μύρο εὐῶδες
ἀποπλύνει τόν ρύπο καί καθαρίζεται ἡ
ψυχή».
«Γέροντας
Ἰωσήφ ὁ ἡσυχαστής καί σπηλαιώτης»
ΣΤΗ
ΜΙΚΡΑ ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ
Σ᾿
ὅλη του τή ζωή ὁ Γέροντας Ἰωσήφ ἔχυνε
ποτάμια τά δάκρυα μέ φοβερή ἔντασι.
Χαρακτηριστικό τῆς ἐντάσεως τοῦ
κλαυθμοῦ του ἦταν τό ἐπόμενο περιστατικό.
Μιά
φορά, ὅπως καθόταν ἔξω στήν ἐρημιά
μόνος του, ἔκλαιγε ὡς συνήθως. Ξαφνικά
ἄκουσε βήματα, κάποιος ἔτυχε νά περνάῃ
ἀπό ᾿ κεῖ καί θέλησε νά συγκρατήσῃ τά
δάκρυά του. Προσπάθησε νά ἀνακόψῃ τούς
κρουνούς τῶν δακρύων, ἀλλά δέν τά
κατάφερε, διότι ἔτρεχαν μέ τόσην ὁρμή,
σάν νά τόν εἶχε πληγώσει κάποιος
θανάσιμα.
Ἀπό
τήν προσωπική του πείρα γιά τά δάκρυα
ἔλεγε: «ὅσο ἀγωνίζεστε στή σιωπή καί
στόν ἀπαρρησίαστο τρόπο συμπεριφορᾶς,
τόσο καί τά δάκρυα θά σᾶς ἐπισκέπτωνται.
Ἡ εὐχή μετά πόνου γεννάει τό πένθος.
Τό πένθος φέρνει τά δάκρυα. Τά δάκρυα
γεννοῦν καθαρωτέρα εὐχή. Διότι τό δάκρυ
ὡσάν μύρο εὐῶδες ἀποπλύνει τόν ρύπο
καί καθαρίζεται ἡ ψυχή».
Δέν
ὑπῆρξε ἡμέρα, δέν ὑπῆρξε ὥρα, πού τά
μάτια μας νά μήν ἦσαν δύο βρύσες. Πολλές
φορές ἡ παράκλησις τῆς ψυχῆς ἔφερνε
τά δάκρυα καί ἀνερμήνευτα ἔτρεχαν ἀπό
τά μάτια μας. Καί ὅλη αὐτή ἡ κατάστασις,
ὁπωσδήποτε, μέ τήν ἐλάφρωσι καί τήν
κάθαρσι τοῦ νοῦ, ἔφερνε τίς ἅγιες
μνῆμες περί Θεοῦ μέ ἀποτέλεσμα τήν
αὔξησι ὅλων τῶν πνευματικῶν καταστάσεων.
