ΟΜΙΛΙΑ
ΓΙΑ
ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Γέροντος
Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου
Ὁ
Θεός μέ τό στόμα τοῦ Προφήτου Ἡσαΐα
μᾶς παραγγέλει λέγων:
«Λούσασθε
καί καθαροί γίνεσθε, ἀφέλετε τάς πονηρίας
ἀπό τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν
ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπό τῶν πονηριῶν
ὑμῶν. Μάθετε καλόν ποιεῖν»2.
Ἡ
μετάνοια προϋποθέτει ἁμαρτία. Ὅποιος
δέν ἔχει ἁμαρτία, αὐτός δέν ἔχει ἀνάγκη
μετανοίας. Ὅλοι, καί πρῶτος ἐγώ,
αἰσθανόμεθα ἁμαρτωλοί. Ἡ ἁμαρτία
εἶναι τραῦμα, πληγή. Τραῦμα στή ψυχή,
πληγή στή συνείδησι πού μᾶς πονάει.
Τραῦμα στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, στήν
Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας εἴμεθα μέλη.
Κάρφωμα στό Χριστό καί ξανασταύρωμα
στό Χριστό εἶναι ἡ ἁμαρτία.
Ποιός
δέν ἔχει τραυματισθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία;
Ποιός
δέν ἔχει ἁμαρτήσει μέ τά λόγια, μέ τίς
πράξεις του, μέ τούς λογισμούς;
Ποιός
δέν χτυπήθηκε κατάστηθα ἀπό τίς τύψεις
τῆς συνειδήσεως;
Ὅποιος
θά πῆ πώς δέν ἔχει ἁμαρτήσει, αὐτός
θά ἔχει πεῖ τό μεγαλύτερο ψέμμα. Καί
ὅσοι πάσχουν ἀπό ἀγνωσία τοῦ ἑαυτοῦ
των, λένε ψέμματα, πώς δέν ἔχουν ἁμαρτίες.
