Ιερομόναχος Χριστόδουλος Αγιορείτης
Πάρα πολλοί ερχόντουσαν και του διηγούντο κάποιο θαύμα κι εκείνος με την
σειρά του τους διηγείτο κάποιο άλλο. Θα αναφέρω εδώ μια διήγηση, μικρό
δείγμα των αποτελεσμάτων που είχε το βιβλίο αυτό, το οποίο έγραψε ο
Γέροντας:
Στο κελί του Αγίου Ε…. μονάζει ο μοναχός πατήρ Σ…., ο οποίος αγαπούσε
ιδιαίτερα τον Γέροντα, όπως κι ο εκείνος τον αγαπούσε. Ως νέος και
αρχάριος μοναχός που ήταν, του έδειχνε ο Γέροντας πατρική στοργή και του
είχε δώσει κι ένα μικρό τεμάχιο άγιο λείψανο του ΑγίουΑρσενίου, το οποίο είχε τοποθετήσει μέσα στον επιστήθιο σταυρό του.
Μια μέρα τον επισκέφθηκε ένας κοσμικός φίλος του, τον οποίο και
φιλοξένησε εκεί. Το βράδυ ο φίλος του από επήρεια του πονηρού άρχισε να
φοβάται πολύ, χωρίς κανένα λόγο· τον έπιασε ταραχή, έτρεμε το σώμα του
ολόκληρο. Όταν τον είδε έτσι ο πατήρ Σ…. στενοχωρήθηκε, αλλά αμέσως
θυμήθηκε το λείψανο του Αγίου Αρσενίου και με πολλή πίστη έβγαλε τον
σταυρό του από το στήθος του και σταύρωσε το φίλο του. Αυτόματα
σταμάτησε ο κλονισμός και εξαφανίστηκε ο φόβος. Ο πατήρ Σ… ήταν γεμάτος
χαρά και δόξαζε τον Θεό, που με τους αγίους Του επεμβαίνει αμέσως σ’
όσους πιστά τον επικαλούνται.
Την άλλη μέρα, γεμάτος χαρά, κατέβηκε στον Γέροντα και του διηγήθηκε το
θαυμαστό αυτό γεγονός. Κι εκείνος, θέλοντας και λίγο να τον βοηθήσει
του λέει:
