Με την επιστολή μου προς την Αδελφότητα του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος θέλω να αναφέρω και εγώ κατωτέρω ένα γεγονός το οποίο μας συνέβη. Το καλοκαίρι του 2014, η γυναίκα του αδελφού μου αντιμετώπισε ένα πολύ σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα.
Λόγω της οικονομικής κρίσης και την φροντίδα της άρρωστης μητέρας της
άρχισε να εμφανίζει κάποια συμπτώματα όπως νευρικότητα, αϋπνία και
μεγάλο άγχος. Ο αδελφός μου έφερε γιατρό νευρολόγο στο σπίτι ο
οποίος της έδωσε φαρμακευτική αγωγή και της είπε να τον ενημερώνει για την εξέλιξη της υγείας της.
Στην αρχή, έπινε τα φάρμακά της, στη συνέχεια όμως δεν τα ήθελε. Μετά
από λίγες ημέρες άρχισε να φέρεται εντελώς παράλογα, να πετάει πράγματα
του σπιτιού της έξω στο δρόμο, και να περιπλανιέται για ώρες στους
δρόμους. Επήγαινε ο άνδρας της με το παιδί του και την έφερναν πίσω.
Η γειτονιά που την έβλεπε σε αυτή την κατάσταση την λυπόταν πολύ. Η ζωή
τους είχε γίνει μαρτύριο. Ο αδελφός μου έφερε και άλλο γιατρό, ο οποίος
μόλις την είδε του είπε ότι πρέπει να εισαχθεί σε Νευρολογική Κλινική.
