Το ακόλουθο γεγονός, εξιστόρισε τον Σεπτέμβριο του 2013, από μια ηλικιωμένη κυρία, η οποία προσκύνησε την Παναγία Βαρνάκοβα μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια της.
Επάνω στην συζήτηση σχετικά με την προστασία της Παναγίας, είπε τα εξής συγκινητικά:
«Με το Μοναστήρι εδώ της Παναγίας είμαστε συνδεδεμένοι οικογενειακώς. Οι
γονείς μου πολλές φορές έβρισκαν εργασία εδώ, γιατί τα χρόνια εκείνη
υπήρχε μεγάλη φτώχεια. Έτσι και εγώ, μόλις 16 χρονών κοριτσάκι, πήγα
στην Αθήνα για να εργαστώ σε κάποιο σπίτι.
Εργαζόμουν σκληρά για την ηλικία μου, μακριά από την στοργή του σπιτιού
μου. Κάποτε όμως, χωρίς αιτία, κάποιος άνθρωπος με την σκληρή
συμπεριφορά του με πλήγωσε βαθειά. Τόσο πολύ πονούσε η ψυχή μου, ώστε το
βράδυ που πήγα στο δωμάτιό μου, αγκάλιασα μια εικόνα ξύλινη που είχα
της Παναγίας, γονάτισα πάνω στο κρεβάτι μου, έτσι όπως ήμουν ντυμένη,
και άφησα τον πόνο μου να ξεχυθεί πάνω Της με δάκρυα και αναφιλητά.
Ζητούσα την παρηγοριά και την βοήθεια της Παναγίας. Ο πόνος της ψυχής
μου ήταν απερίγραπτος.
Σε μια στιγμή αποκοιμήθηκα για λίγο. Όταν συνήλθα, σκέφτηκα, αφού
έμειναν λίγες ώρες ως το ξημέρωμα (σηκωνόμουν στις 5:00 κάθε πρωί), να
πέσω μες στα σκεπάσματα να ξεκουραστώ. Όταν ανασηκώθηκα, κοίταξα την
εικόνα της Παναγίας που είχα ακόμη στην αγκαλιά μου.
