ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Α’, ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1999
Μικρὸ παιδάκι, πόσο μὲ βοηθοῦσε ποὺ πήγαινα στὴν Ἐκκλησία! Εἴχαμε καλὸ
δάσκαλο στὸ Δημοτικὸ καὶ μᾶς βοηθοῦσε καὶ αὐτός. Μᾶς μάθαινε ἐθνικὰ
ἄσματα καὶ ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους. Στὴν Ἐκκλησία τὶς Κυριακὲς ψάλλαμε
τὴν Δοξολογία, «Ταῖς πρεσβείαις….», «Ἅγιος ὁ Θεός», τὸ Χερουβικό.
- Καὶ τὰ κοριτσάκια ψάλλανε;...
- Ναί, ὅλα μαζί τα παιδιά. Παλιά, ἡ Ἐκκλησία ἦταν δίπλα στὸ σχολεῖο καὶ
παίζαμε γύρω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, στὴν αὐλή της. Μᾶς πήγαιναν στὴν Ἐκκλησία
οἱ δάσκαλοι στὶς γιορτές, καὶ ἃς χάναμε κανένα μάθημα. Προτιμοῦσε ὁ
δάσκαλος νὰ χάση μιὰ ὥρα, γιὰ νὰ λειτουργηθοῦν τὰ παιδιά. Ἔτσι τὰ παιδιὰ
διδάσκονταν, ἁγιάζονταν, γίνονταν ἀρνάκια. Εἴχαμε καὶ ἕναν δάσκαλο
Ἑβραῖο, ἀλλὰ θρησκευτικὰ δὲν μᾶς δίδασκε• ἐρχόταν μιὰ δασκάλα καὶ μᾶς
ἔκανε θρησκευτικά. Παρ’ ὅλο ὅμως ποὺ ἦταν Ἑβραῖος, μᾶς πήγαινε μέχρι τὴν
Ἐκκλησία. Καὶ στὴν Ἐκκλησία ὅλα τα παιδιὰ στεκόμασταν ὄρθια, ἥσυχα.
Καὶ βλέπω σήμερα ποὺ ἀπομακρύνουν τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, πὼς ἔχουν
ἀγριέψει! Ἐνῶ στὴν Ἐκκλησία τὸ παιδάκι θὰ ἠρεμήση, θὰ γίνη καλὸ παιδί,
γιατί δέχεται τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἁγιάζεται. Δὲν τὰ ἀφήνουν νὰ.
πηγαίνουν στὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ μὴν ἐπηρεασθοῦν ἀπὸ τὰ πνευματικά! Ἀπὸ
τὶς ἄλλες ἀνοησίες ὄχι μόνον δὲν τὰ ἀπομακρύνουν, ἀλλὰ τοὺς τὶς
διδάσκουν κιόλας!
