Το γυναικείο Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (Αγίου Πορφυρίου) στο Μήλεσι Ωρωπού
Θαύμα Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Μαρτυρία ανώνυμης: «Όταν ήμουν 15 χρόνων παιδί, μια μοναχή πού ήταν και
γιατρός από ένα Μοναστήρι της Αττικής, μου είχε πει να πάω οπωσδήποτε
στον γέροντα Πορφύριο, για τον οποίο είχα ακούσει πολλά από φίλες μου
αλλά και από το Ίδρυμα στο οποίο ήμουνα.
Την υπήκουσα, καθώς ήταν και η δουλειά μου εκεί κοντά. Δούλευα σαν
πλασιέ βιβλίων. Περπάτησα μέσα στο χιόνι και έφτασα στο Μήλεσι. Είχε
γίνει τότε το Μοναστήρι. Μου είχε πει να πάω από την πίσω πόρτα να
φωνάξω την αδελφή του την Χαρίκλεια, πού έγινε έπειτα η γερόντισσα
Πορφυρία.
Όντως την φώναξα, της είπα ότι με στέλνει η μοναχή τάδε και, ενώ
περίμενα στο κρύο και είχα ξυλιάσει, βγαίνει και μου λέει: «Περιμένετε, ο
Γέροντας είπε να σας ανοίξουμε». Κατεβαίνει η ανηψιά του η Ελένη
(έπειτα αδελφή Φεβρωνία) και με πάει σε ένα μικρό δωματιάκι. Ήταν
εξομολογητήριο με την εικόνα του Αγίου Νεκταρίου και το καντηλάκι και με
αφήνει εκεί και πάει πάνω στον Γέροντα. Ξυλιασμένη όπως ήμουνα από το
κρύο, ανεβαίνω πάνω σε ένα σκαμνάκι και ζέσταινα τα χέρια, γιατί το
δωμάτιο αυτό ήταν κρύο, και λέω στον άγιο Νεκτάριο «άντε να φωτίσης τον
Γέροντα να πάω πάνω, γιατί δεν αντέχω· θα ψοφήσω εδώ στο κρύο». Φαίνεται
με ακούσε ο Γέροντας, ξανάρχεται η Ελένη και μου λέει «ανέβα αμέσως
τώρα είπε ο Γέροντας». Ανεβαίνω, είχε ζέστη εκεί πάνω, είχε την σόμπα
την τούβλινη, και λέει στην ανεψιά του «εσύ πέρνα τώρα έξω στο χιόνι και
όταν σε φωνάξω τότε θα έρθης». «Ωχ, λέω, για να δη τί κρύο κάνει την
στέλνει έξω». Και πράγματι, όση ώρα μου μιλούσε ο Γέροντας, η καημένη η
ανεψιά του περίμενε απ’ έξω.
«Ο Γέροντας με καλωσόρισε με το όνομά μου και αμέσως σκέφθηκα ότι θα τον
πήρε τηλέφωνο η γνωστή μου μοναχή και θα του είπε το όνομά μου. Ο
Γέροντας στήν συνέχεια μου είπε:
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
