- Όταν, Γέροντα, λέω: «Τόσο μπορώ να δουλέψω, αυτή είναι η αντοχή μου», από φιλαυτία το λέω;
- Όσο
κάθεται κανείς, τόσο χαλαρώνει∙ όσο δουλεύει, τόσο δυναμώνει. Εκτός
που διώχνει την μούχλα με την δουλειά, βοηθιέται και πνευματικά.
Ο
σκοπός είναι να φθάση να χαίρεται ο άνθρωπος περισσότερο από την
κακοπάθεια παρά από την καλοπέραση. Αν ξέρατε πώς ζουν μερικά
γεροντάκια εκεί στο Άγιον Όρος, αλλά και τί χαρά νιώθουν!
Να,
ένα γεροντάκι, που έμενε μόνο του ένα χιλιόμετρο πιο πέρα από το
Καλύβι μου, τί αυταπάρνηση είχε! Το Καλύβι του ήταν ψηλά, σε ένα πολύ
απότομο μέρος, και το καημένο αρκουδώντας κατέβαινε από το μονοπάτι για
να πάη σε ένα άλλο γεροντάκι πιο κάτω, όταν χρειαζόταν κάτι. Ήθελαν να
το πάρουν στο γηροκομείο, αλλά δεν δεχόταν, και όλοι μετά έλεγαν:
«αυτός είναι πλανεμένος», γιατί καθόταν μόνος του εκεί. Μια μέρα που
ήρθε στο Καλύβι, μου είπε για ποιόν λόγο δεν ήθελε να φύγη: Όταν ζούσε ο
Γέροντάς του, το Καλύβι τους δεν είχε ναό και εκείνος παρακαλούσε τον
Γέροντά του να κάνουν ναό. «Ας κάνουμε ναό, του είπε τελικά ο Γέροντάς
του, αλλά μετά δεν πρέπει ποτέ να φύγης από ‘δω, γιατί θα μένη στο Ιερό
ο Φύλακας Άγγελος και δεν κάνει να τον αφήσης μόνον». Τότε αυτός του
υποσχέθηκε ότι θα μείνη για πάντα στο Καλύβι, και έτσι έκαναν τον ναό.
Τελευταία είχε γκρεμισθή και το Κελλί του και έμενε μέσα στην εκκλησία∙
κοιμόταν σε ένα στασίδι.
