Του σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου Ιεροθέου
Η διδασκαλία του π. Ιωάννου Ρωμανίδη συντονίζεται στην διδασκαλία των
Πατέρων της Εκκλησίας, την οποία εκείνος παρουσίασε με έναν σύγχρονο
τρόπο στους φοιτητές του, τους ακροατές του και τους συνομιλητές του,
όπως το έκανε και με τα γραπτά του. Όταν κανείς τον συναντούσε και
συζητούσε για ελάχιστα λεπτά της ώρας μαζί του, μπορούσε να παραλάβει
μια συμπεπυκνωμένη διδασκαλία. Είχε την ικανότητα σε μικρό χρονικό
διάστημα να μεταδίδει με τρόπο ευσύνοπτο και απλό τον πυρήνα της
διδασκαλίας του.
Στην συνέχεια θα εκτεθούν δέκα σημεία, που είναι οι κεντρικές θέσεις της διδασκαλίας του, όπως τις έχω αντιληφθεί.
1. Ο Θεός της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι Θεός της αποκαλύψεως, δηλαδή ο
Θεός ο οποίος φανερώθηκε στους Προφήτες, Αποστόλους και Αγίους κάθε
εποχής και οι οποίοι χαρακτηρίζονται θεούμενοι και είναι φίλοι του Θεού.
Ο Θεός της Εκκλησίας δεν είναι Θεός των φιλοσόφων και των στοχαστών,
αλλά ο Θεός των Πατέρων ημών. Αποκαλύπτεται δε στους Θεουμένους, σε
αυτούς, δηλαδή, που βρίσκονται σε ένα επίπεδο πνευματικής καταστάσεως,
για να αισθανθούν την κοινωνία μαζί Του.
Η πνευματική αυτή κατάσταση λέγεται θεωρία, δηλαδή, οι θεόπτες βλέπουν
τον Θεό μέσα στο Φως της δόξης Του. Αυτή η θέα είναι κοινωνία. Η
κοινωνία προσφέρει γνώση και η γνώση αυτή είναι υπεράνω της ανθρώπινης
γνώσεως. Κατά την διάρκεια της θεωρίας ο θεούμενος δεν έχει νοήματα,
μετέχει του Φωτός, αλλά μετά την θεωρία καταγράφει την εμπειρία του με
λέξεις και εικόνες που λαμβάνει από το περιβάλλον. Ο Θεός είναι Φως, οι
Άγιοι ζουν μέσα στο Φως και στην συνέχεια περιγράφουν την άκτιστη αυτήν
πραγματικότητα με στοιχεία της κτιστής πραγματικότητας. Η λέξη
«άκτιστος» σημαίνει αδημιούργητος, δηλαδή δεν είναι κτιστός. Υπάρχει
μεγάλη διαφορά μεταξύ ακτίστου και κτιστού και οι θεούμενοι το
αντιλαμβάνονται αυτό κατά την διάρκεια της θεοπτικής τους εμπειρίας.
