ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
ἐπιμέλεια: π. Κυριακοῦ Τσουροῦ
Στό
παρόν τεῦχος τοῦ «Διαλόγου», παρουσιάζομε ἕνα κείμενο ἀδημοσίευτο τοῦ
μακαριστοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου, γραμμένο πρίν 25 χρόνια,
ἐντυπωσιακά ἐπίκαιρο.
Ἀπευθύνεται,
μέ βαθειά συναίσθηση πραγματικοῦ ποιμένα, πρός ὅλους ἐκείνους πού
ἔχουν τήν εὐθύνη στή χάραξη τῆς ὀρθῆς γραμμῆς, γιά τή διαφύλαξη τῶν
ἀξιῶν πού τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ πρόσφερε καί προσφέρει ὡς θεμέλια τοῦ
Ἑλληνοχριστιανικοῦ καί τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πολιτισμοῦ. Τό κείμενο αὐτό
φανερώνει τήν ἐκπληκτική διαίσθηση τοῦ π. Ἀντωνίου, γιά κινδύνους καί
ἀπειλές, πού κανείς «ὑπεύθυνος» δέν ἤθελε νά παραδεχθῆ τότε, θεωρώντας
τίς ἐπισημάνσεις του ὑπερβολικές. Τά πράγματα ὅμως τόν δικαιώνουν καί
τόν ἐπαληθεύουν ὁσημέραι καί περισσότερο.
ΠΡΟΣ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΤΕΧΟΝΤΑ ΘΕΣΕΙΣ ΕΥΘΥΝΗΣ
ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΩΡΟΥ
τοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου (†).
Μακροχρόνια
ἔρευνα καί ἐντατική ἐνασχόληση σέ θέματα ὁριοθετήσεως τῆς Ὀρθοδόξου
πίστεως, αἱρέσεων καί παραθρησκευτικῶν ὁμάδων, μέ ὁδήγησαν σέ
ὁρισμένα βασικά συμπεράσματα, τά ὁποῖα θεωρῶ χρέος μου νά γνωστοποιήσω,
ἰδιαίτερα σέ πρόσωπα πού κατέχουν θέσεις εὐθύνης γιά τό ποιμαντικό
ἔργο τῆς Ἐκκλησίας στόν εὐρύτερο Ὀρθόδοξο χῶρο, καί σέ ὑπεύθυνους
παράγοντες γιά τήν πολιτική, κοινωνική καί πολιτιστική ὑπόσταση καί ζωή
τῶν Ὀρθοδόξων λαῶν, οἱ ὁποῖοι καλοῦνται νά συμβάλλουν στό
πνευματικο-πολιτικό γίγνεσθαι τῆς ἑνωμένης Εὐρώπης.
Εἶναι φανερό, ὅτι τά συμπεράσματα αὐτά καί ἡ κατοχύρωσή τους δέν εἶναι δυνατόν νά ἐκτεθοῦν συνοπτικά. Ἐδῶ περιοριζόμαστε νά ὑπογραμμίσουμε μερικές μόνο βασικές θέσεις.
Εἶναι φανερό, ὅτι τά συμπεράσματα αὐτά καί ἡ κατοχύρωσή τους δέν εἶναι δυνατόν νά ἐκτεθοῦν συνοπτικά. Ἐδῶ περιοριζόμαστε νά ὑπογραμμίσουμε μερικές μόνο βασικές θέσεις.
Στήν
ἐποχή μας συντελοῦνται κοσμογονικές ἀλλαγές· πολιτικά καί ἰδεολογικά
συστήματα καταρρέουν. Ἐπιτεύγματα, στά ὁποῖα ἄνθρωποι καί λαοί εἶχαν
στηρίξει μεσσιανικές ἐλπίδες γιά λύση ὅλων τῶν προβλημάτων τοῦ ἀνθρώπου
ὁδηγοῦν σέ τρομακτικά ἀδιέξοδα. Πνευματικές ἀξίες ἐγκαταλείπονται. Ἀπό
παντοῦ προβάλλεται ἡ ἀνάγκη ἀλλαγῆς τοῦ «μοντέλλου», τοῦ τρόπου
ἑρμηνείας τοῦ κόσμου.