Οι Άγιοι πατέρες της Εκκλησίας μας λένε πως το να πέσει ο άνθρωπος στην
αμαρτία είναι ανθρώπινο, αλλά το να παραμένει συνεχώς στην αμαρτία
εκουσίως είναι δαιμονικό και κολάσιμο. Η λέξις αμαρτία σημαίνει ο
εκούσιος εκτροχιασμός από το στόχο, σημαίνει εκούσια αποτυχία, επίσης
αμαρτία σημαίνει το να πράττει ο άνθρωπος παν ότι μισεί ο Τριαδικός Θεός
μας. Για οποιαδήποτε αμαρτία που πράττει ο άνθρωπος έχει ο ίδιος την
ευθύνη εξ’ ολοκλήρου.
Ο εχθρός διάβολος δεν έχει καμία εξουσία να σπρώξει στην αμαρτία τον
άνθρωπο και ειδικά τον ορθόδοξο χριστιανό, αλλά το μόνο που μπορεί να
κάνει κι έχει το ελεύθερο είναι να προσβάλει το νου μας με πονηρές
σκέψεις και φαντασίες.
Όμως εάν στην πρώτη προσβολή που μας κάνει ο διάβολος εμείς δεν
υπακούσουμε, τότε δεν κινδυνεύουμε να πράξουμε την αμαρτία που είναι ο
στόχος του πονηρού. Αν όμως δεχθούμε την προσβολή που είναι μια πονηρή
σκέψη για ένα πράγμα, τότε σιγά-σιγά οδηγούμαστε στην διάπραξη της
αμαρτίας. Άρα λοιπόν, ο ίδιος ο άνθρωπος έχει πλήρη την ευθύνη της
αμαρτίας που διέπραξε, κανείς δεν τον ανάγκασε.
Όλα αυτά τα λέω, διότι στις μέρες μας, ακούμε πάρα πολλά παράξενα,
δηλαδή πολλοί άνθρωποι, ορθόδοξοι χριστιανοί, προσπαθούν να αποδείξουν,
πως δεν φταίνε αυτοί οι ίδιοι που διέπραξαν την αμαρτία, αλλά την ευθύνη
την έχει κάποιος άλλος και όχι αυτοί οι ίδιοι.
