Το όνομα μου είναι Αθηνά Παππά.
Στις 24-10-08 ο υιός μου Σπυρίδων είχε ένα σοβαρότατο τροχαίο.
Είχε χτυπήσει στο κεφάλι και είχα αιματώματα στον εγκέφαλο, νεκρά
κύτταρα τα οποία δεν αναπλάθονται ποτέ ξανά και θλάση στο κέντρο του
εγκεφάλου.
Ήταν στην εντατική του Ν.Ν.Α επί 29 πραγματικά πολύ δύσκολες μέρες διότι
ήταν σε κώμα, διασωληνωμένος γιατί δεν μπορούσε ν’ αναπνεύσει και
επιπλέον είχε αρχίσει η εσωτερική σήψη στα όργανά του. Το αποκορύφωμα
ήταν η 45-λεπτη ανακοπή που έκανε 3 ημέρες πριν την γιορτή της Παναγίας
(τα εισόδια της Θεοτόκου). Απ’ την ανακοπή του έμεινε ανεπάρκεια στην
καρδούλα του, που θα την είχε για όλη του την ζωή.
Ο γιός μου ήταν 16 χρονών όταν συνέβη το τροχαίο. Εμείς πλέον δεν ξέραμε
τι να παρακαλέσουμε τον Θεό. Οι γιατροί είπαν ότι αν ζήσει θα μείνει
φυτό γιατί το χτύπημα στον εγκέφαλο είναι σ’ ένα σημείο όπου απ’ εκεί
φεύγουν όλες οι πληροφορίες.Μετά την ανακοπή και ενώ ήταν σε κώμα
συνέχισε να βαραίνει. Δεν ανέπνεε, δεν λειτουργούσαν τα όργανά του, του
έβαζαν αίμα και είχε πάρει και λοίμωξη όπου είχε 40 πυρετό.
Παρακαλούσαμε τον Θεό με τον άντρα μου να τον αναστήσει, δεν ξέραμε τι
να πρωτοπαρακαλέσουμε. Την επόμενη μέρα απ’την ανακοπή κάναμε ακόμη μία
λειτουργία στον Άγιο Σπυρίδωνα, την εκκλησία που ήταν μέσα, στον
προαύλιο χώρο του Ν.Ν.Α. Η λειτουργία τελείωσε στις 10 περίπου το πρωί.
