Μακάριος ο άνθρωπος εκείνος, όστις έχει εν εαυτώ φόβον Θεού. Διότι ούτος
προφανώς μακαρίζεται και υπό του Αγίου Πνεύματος: “μακάριος ο ανήρ ο
φοβούμενος τον Κύριον”. Διότι τω όντι διαφεύγει πάσαν τέχνην και
επιβουλήν του εχθρού. Ο έχων φόβον Θεού ευκόλως απομακρύνει τα
διανοήματα του επιβούλου εχθρού. Διότι δεν αιχμαλωτίζει αυτόν πούποτε,
και δια τον φόβον, αποβάλλει τας σαρκικάς ηδονάς. Ο φοβούμενος δεν
περισπά τον νουν του ένθεν κακείσε, διότι προσμένει τον εαυτού Δεσπότην,
μήπως έλθει εξαίφνης και εύρη αυτόν αμελούντα και διχοτομήσει αυτόν. Ο
έχων φόβον Θεού δεν μεριμνά, διότι πάντοτε είναι άγρυπνος. Ο φοβούμενος
δεν παραδίδεται εις άμετρον ύπνον διότι αγρυπνά και προσμένει την
παρουσίαν του Κυρίου αυτού.
