Ο βιογράφος του Στάρετς Παρθενίου στόν επίλογό του, περιληπτικά αλλά με
βάθος καί σαφήνεια απεικόνισε τήν πνευματική του σχέση με τόν αγιασμένο
Φιλάρετο, γράφοντας τά εξής:
«Μεγάλη ήταν η αγάπη του "Αγίου Φιλάρετου γιά τον Στάρετς Παρθένιο, αλλά
καί απεριόριστη η αφοσίωση του Στάρετς πρός εκείνον. Κι αυτός ο
πνευματικός δεσμός, εξασφάλιζε παρηγοριά καί στους δύο, στήν ασκητική
τους πορεία, σ’ αυτή τή ζωή. Η ψυχή του Μητροπολίτη, συχνά κουρασμένη
από τις ευθύνες καί τά προβλήματα του αξιώματος του, έβρισκε ανάπαυση
στήν επικοινωνία μέ τόν πνευματοφόρο Στάρετς, καί η ψυχή του Στάρετς
στηριζόταν στήν σοφία του Μητροπολίτη μέ απόλυτη εμπιστοσύνη».
Πώς είναι δυνατόν, θά ρωτήσετε, ο Μητροπολίτης Φιλάρετος, νά παραμένη
τόσο ψυχρός πρός τον μακάριο Θεόφιλο, πού ήταν ένας τόσο αξιόλογος
άνθρωπος, ενώ ο ίδιος είχε τόση αγάπη γιά τόν Μοναχισμό καί άληθινούς
πνευματικούς δεσμούς μέ τούς Πατέρες τής Λαύρας; Καί γιατί ένοιωθε τόσο
μεγάλη αγάπη γιά τον Ιερομόναχο Παρθένιο, παραμένοντας συγχρόνως σχεδόν
αδιάφορος γιά τόν ασκητή Στάρετς Θεόφιλο;
Η απάντησή μας είναι η εξής: