Για
τον αγιογράφο Μιχαήλ Βενέρη, που ζωγράφισε και την εκκλησία του Αγίου
Ιωάννη του Προδρόμου στα Δελιανά Κισάμου στις αρχές του 14ου αιώνα, αλλά
και άλλους κρητικούς αγιογράφους, οι Καθολικοί που πίεζαν τους ντόπιους
να αλλάξουν δόγμα, ήταν καταδικασμένοι να πάνε στην Κόλαση.
Έτσι
τους εικονίζει δίπλα στους αιρετικούς (Άρειο, κλπ) και ανάμεσα στους
άλλους "υπόδικους" που περιμένουν την κρίση κατά τη Δευτέρα Παρουσία, η
οποία καταλαμβάνει σε μια πλήρη ανάπτυξη, το δυτικό μέρος της εκκλησίας.
Ενδιαφέρον
παρουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο τους απεικονίζει, τονίζοντας κάποια
στοιχεία, όπως τα χαρακτηριστικά ράσα (εξαίρεση τα "βυζαντινά",
διακοσμημένα επιμάνικα) και τα ξυρισμένα πρόσωπα και κεφαλές
("παπαλήθρα") των ξενόφερτων μοναχών, αντί για τις μεγαλοπρεπείς "ιερές"
γενειάδες των Ορθόδοξων κληρικών.
Για
τον αγιογράφο Μιχαήλ Βενέρη, που ζωγράφισε και την εκκλησία του Αγίου
Ιωάννη του Προδρόμου στα Δελιανά Κισάμου στις αρχές του 14ου αιώνα, αλλά
και άλλους κρητικούς αγιογράφους, οι Καθολικοί που πίεζαν τους ντόπιους
να αλλάξουν δόγμα, ήταν καταδικασμένοι να πάνε στην Κόλαση.
Έτσι
τους εικονίζει δίπλα στους αιρετικούς (Άρειο, κλπ) και ανάμεσα στους
άλλους "υπόδικους" που περιμένουν την κρίση κατά τη Δευτέρα Παρουσία, η
οποία καταλαμβάνει σε μια πλήρη ανάπτυξη, το δυτικό μέρος της εκκλησίας.
Ενδιαφέρον
παρουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο τους απεικονίζει, τονίζοντας κάποια
στοιχεία, όπως τα χαρακτηριστικά ράσα (εξαίρεση τα "βυζαντινά",
διακοσμημένα επιμάνικα) και τα ξυρισμένα πρόσωπα και κεφαλές
("παπαλήθρα") των ξενόφερτων μοναχών, αντί για τις μεγαλοπρεπείς "ιερές"
γενειάδες των Ορθόδοξων κληρικών.
