Πολλές φορές ακούγοντας κάποιες αγιορείτικες διηγήσεις που αφορούν τους
Χαιρετισμούς της Παναγίας μας θεωρούμε – μέσα στην αφέλεια μας και στην
ορθολογιστική προσέγγιση μας – αυτές τις πρακτικές που περιγράφουν είτε ως εκφάνσεις μιας ευσεβιστικής και παρωχημένης για την
εποχή μας νοοτροπίας, είτε στην καλύτερη περίπτωση ως ακρότητες
ασκητικές.
Και αναφερόμαστε συγκεκριμένα στην παράδοση της ανάγνωσης εικοσιτέσερις
φορές την ημέρα των εικοσιτεσσάρων Οίκων των Χαιρετισμών.
Στο άκουσμα της και μόνο απορεί κανείς αν είναι δυνατόν να είναι κάτι τέτοιο εφικτό.
Με δεδομένο ότι η απλή και μόνο ανάγνωση διαρκεί το λιγότερο δέκα λεπτά,
αναρωτιέται κανείς αν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος επί εικοσιτέσσερα
δεκάλεπτα κάθε ημέρα δηλαδή για τέσσερις ώρες καθημερινά να λέει τους
Χαιρετισμούς.
Και όμως αδελφοί μου υπήρξαν – και μπορεί ακόμη και σήμερα κάπου αφανείς
να υπάρχουν – μοναχοί που αγωνίστηκαν με αυτόν τον τρόπο.
Απόδειξη για αυτό μας δίνει η διήγηση του παπα-Τύχωνα του Ρώσου, του
ασκητή του Ιερού Κελλίου του Τιμίου Σταυρού στο Άγιο Όρος, στον οποίο
είχε υποταχθεί ο Άγιος Παίσιος ο Αγιορείτης στην αρχή της μοναχικής του
πορείας.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/