Ἀγίου
Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης
«Πᾶσα
φάραγξ πληρωθήσεται καί πᾶν ὄρος καί
βουνός ταπεινωθήσεται, καί ἔσται τά
σκολιά εἰς εὐθεῖαν καί αἱ τραχεῖαι
εἰς ὁδούς λείας, καί ὄψεται πᾶσα σάρξ
τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. Γ΄: 5,6).
Τά
φαράγγια κι οἱ πεδιάδες εἶναι οἱ
ταπεινές καρδιές.
Τά
βουνά κι οἱ λόφοι πού θά χαμηλώσουν καί
θά ταπεινωθοῦν εἶναι οἱ ὑπερήφανοι
ἄνθρωποι πού ἔχουν μεγάλη ἰδέα γιά
τόν ἑαυτό τους καί περιφρονοῦν τούς
ταπεινούς.
