Ἀποκάλυψη ἀπό τήν ἄλλη ζωή πού πῆγε ὁ πλούσιος πού ἔδινε ἀκατάπαυστα ἐλεημοσύνη καί ταυτοχρόνως διέπραττε ἀκατάπαυστα τήν ἁμαρτία τῆς μοιχείας

ΜΕΓΑΛΗ συμφορά είναι η παραμονή του ανθρώπου σε θανάσιμη αμαρτία, μεγάλη συμφορά είναι η μετατροπή της θανάσιμης αμαρτίας σε συνήθεια! Δεν υπάρχουν καλές πράξεις, πού θα μπορούσαν να λυτρώσουν από τόν άδη μια ψυχή, αν αυτή, πριν χωριστεί από τό σώμα, δεν καθαριστεί από κάθε θανάσιμο αμάρτημά της.

Στα χρόνια τού αυτοκράτορα Δέοντος Α' τού Μεγάλου (457-474) ζούσε στήν Κωνσταντινούπολη ένας άνθρωπος πολύ ένδοξος καί πολύ πλούσιος, πού ελεούσε γενναιόδωρα τούς φτωχούς. Δυστυχώς, όμως, από τά νιάτα του έπεφτε στο θανάσιμο αμάρτημα της μοιχείας, στο οποίο συνέχισε να πέφτει ως τα γηρατειά του, καθώς μέ τον καιρό η κακή αυτή συνήθεια εδραιώθηκε μέσα του. Έτσι, δίνοντας ακατάπαυστα ελεημοσύνη καί διαπράττοντας ακατάπαυστα μοιχεία, ξαφνικά πέθανε.

  Ο άγιος Γεννάδιος, πατριάρχης τότε Κωνσταντινουπόλεως (458-471), και οι άλλοι επίσκοποι, συζητώντας γι` αυτόν, διχογνωμούσαν ως προς τή μεταθανάτια κατάστασή του.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/