π.
Στεφάνου
Ἀναγνωστόπουλου
Πρέπει
νά εἶναι συνεχής φροντίδα μας τό πῶς
θά ἀπαλλάξουμε τόν νοῦ καί τήν καρδιά
μας ἀπό τίς φθοροποιές καί καταστρεπτικές
ἐπιδράσεις τῶν διαφόρων παθῶν πού
ἔχουμε συσσωρεύσει μέσα μας καί μᾶς
ἔχουν αἰχμαλωτίσει.
......
Μέ
τήν αἰχμαλωσία τῆς καρδιᾶς ὁ νοῦς
θολώνει καί ἀμαυρώνεται τό «κατ᾿
εἰκόνα». Γι᾿ αὐτό καί ἡ σύστασις
τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «πάσῃ φυλακῇ τήρει
σήν καρδίαν» καί τό «πρόσεχε σεαυτῷ,
μή γένηται ρῆμα κρυπτόν ἐν τῇ καρδίᾳ
σου ἀνόμημα». Δηλαδή, πρόσεχε μήπως
κάποιος κρυφός λογισμός γίνη μέσα στήν
καρδιά σου ἀνόμημα, πτῶσις, πάθος καί
αἰχμαλωσία.
........
Καί
ἐπειδή ὅλοι μας ἔχουμε μέσα μας κάποια
πάθη, πού τά ἱκανοποιοῦμε ἄλλος λιγότερο
καί ἄλλος περισσότερο, ὀφείλουμε νά
νεκρώσουμε τίς ρίζες τους. Οἱ ρίζες
ἀχρηστεύονται, ἄν δέν τραφοῦν.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
