Ο Θεός μας είναι αγάπη και «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο
Θεός εν αυτώ». Όποιος Χριστιανός δεν έχει την αγάπη του Θεού μέσα στην
καρδιά του, δεν έχει ζωή Χριστού στην ψυχή του.
Αυτό το μεγάλο έργο της φιλανθρωπίας του Θεού, το να κατέβει ο Θεός, ο
Λόγος του Θεού να γίνει άνθρωπος, να λάβει σάρκα, να κατοικήσει ανάμεσά
μας, να μας πλησιάσει, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η απέραντη φιλανθρωπία
της θείας αγάπης.
Η αγάπη του Θεού είναι αυτή που μας προστατεύει και
μας φροντίζει για όλα. Εμείς οι άνθρωποι αμαρτάνουμε και λυπούμε τον
Θεό. Ασεβούμε πολλάκις, αλλά η φιλανθρωπία Του είναι απέραντη και όλα τα
συγχωρεί. Όλοι μας, και πρώτος εγώ, έχουμε λυπήσει αυτή την μεγάλη
καρδιά του Θεού, που λέγεται αγάπη προς τον άνθρωπο. Γι’ αυτό θα πρέπει
να προσέξουμε στην ζωή μας, στον βίο μας, και στη συνέχεια να μην Του
δώσουμε ξανά την πίκρα της αμαρτίας.
Η παραβολή του αγίου Ευαγγελίου, η παραβολή του ασώτου υιού, είναι μία
όσο γίνεται ακριβέστερη έκφραση της αγάπης του Θεού Πατέρα προς τον
αμαρτωλό άνθρωπο. Εκεί βλέπουμε ότι ο άσωτος υιός, που απεικονίζει κάθε
αμαρτωλό άνθρωπο πάνω στη γη, ζήτησε από τον πατέρα του να του δώσει το
μέρος που του ανήκει από την πατρική περιουσία ως υιός. Βέβαια πάρα πολύ
άφρονα, άμυαλα ζήτησε να πάρει το μερίδιό του και ν’ αποσπαστεί από την
πατρική στέγη, από την πατρική αγάπη, από την πατρική φροντίδα. Και
νομίζοντας ότι είναι ικανός μόνος του να φροντίσει περί της ζωής του,
έφυγε και η αμυαλοσύνη πληρώθηκε πάρα πολύ ακριβά. Όπως διαλαμβάνει το
άγιο Ευαγγέλιό μας, ο άσωτος αυτός υιός κατασπατάλησε όλη αυτή την
περιουσία ζώντας μία αμαρτωλή ζωή.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
