Υπάρχουν δύο ισχυρά
επιχειρήματα, που κάνουν αναντίρρητη αυτήν την πρόταση. Το ένα είναι οι
προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης· το επιχείρημα αυτού του είδους οι
φιλόσοφοι το ονομάζουν «εκ των προτέρων». Το άλλο είναι τα θαύματα· η απόδειξη που προέρχεται από αυτά, λέγεται «εκ των υστέρων». Αυτά τα δύο επιχειρήματα, ο Ωριγένης
[1] ο οποίος υπήρξε μεγάλος δάσκαλος, όχι μόνο για τους Χριστιανούς,
αλλά και για τους Έλληνες [2] τα χαρακτήρισε ως τους δύο άξονες, γύρω
από τους οποίους στρέφεται η Χριστιανική θρησκεία, δηλαδή ο Νόμος της Χάριτος. Και το πρώτο χάρισμα, το προφητικό δηλαδή, το ονόμασε «επίδειξη πνεύματος», ενώ το δεύτερο, δηλαδή τα ουράνια θαύματα, το ονόμασε «επίδειξη δυνάμεως». Γύρω από αυτά τα δυο, έλεγε, στρέφεται ο Νόμος της Χάριτος, σαν γύρω από κάποιον άξονα. Επομένως, η θεοπνευστία και η ιερότητα των βιβλίων της Χριστιανικής Πίστης αποδεικνύεται από τις προφητείες και από τα θαύματα [3].
Ας αρχίσουμε λοιπόν από τα «εκ των προτέρων» επιχειρήματα, δηλαδή από τις προφητείες. Να εξετάσουμε εν πρώτοις τι είναι προφητεία και πώς μπορει να υπάρξει απόδειξη από αυτήν, και εν συνεχεία θα μιλήσουμε για τα θαύματα.
Η Προφητεία, λοιπόν, είναι πρόρρηση για τα μέλλοντα.
