"Παραπονιέσαι για τη μοναξιά στη μέση μεγάλης πόλης. Τόσος λαός γύρω σου κοχλάζει σαν μυρμηγκοφωλιά, και εσύ και πάλι αισθάνεσαι σαν στην έρημο.
Στις μεγάλες γιορτές η κατάσταση είναι ανυπόφορη. Παντού πλημμυρίζει η
χαρά, ενώ εσένα σε πιέζει η λύπη. Οι εορταστικές ημέρες των
Χριστουγέννων και της Ανάστασης σου φαίνονται σαν κάποια άδεια δοχεία,
τα οποία εσύ γεμίζεις με δάκρυα. Όταν αυτές οι άγιες γιορτές βρίσκονται
μακριά πίσω ή μπροστά σου, αισθάνεσαι πιο ήρεμη. Αλλά όταν πλησιάσουν
και έρθουν, η θλίψη και η ερημιά κυριεύουν την ψυχή σου.
Τι
να σου κάνω; Θα σου διηγηθώ την ιστορία για τα Χριστούγεννα της Ιωάννας
διότι ίσως σε ωφελήσει. Θα αφήσω όμως να σου διηγείται εκείνη όπως τα
είχε διηγηθεί σε μένα.
«Σαράντα
και κάτι χρόνια βλέπω εγώ αυτό τον κόσμο σαν γυναίκα. Ποτέ καμιά χαρά,
εκτός από λίγη σαν παιδί στο σπίτι των γονέων μου.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/