Γράφει
ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός
Με
πρόσχημα
την ‘’αγάπη’’ και με ευθύνη αποκλειστική
συγκεκριμένων μελών της Εκκλησιαστικής
μας ηγεσίας, τα τελευταία χρόνια
ανοίχτηκαν πάμπολλες κερκόπορτες στην
καλοφυλαγμένη από τους Αγίους μας
Ορθοδοξία.(1)
Ιδιαίτερα από
το ’63 και μετά, οι εκπρόσωποί μας στους
περιβόητους διαχριστιανικούς διαλόγους,
δεν έκαναν τίποτε άλλο, από το να
υπογράφουν κάθε τόσο, κοινές με τους
αιρετικούς αποφάσεις, γεμάτες από
πρωτοφανή δογματικά ολισθήματα και από
εντελώς αυθαίρετες απόπειρες παραμόρφωσης
της Εκκλησιολογικής μας συνείδησης. Με
άλλα λόγια, αποφάσεις, που περιφρονούν
υβριστικά την Αγιοπνευματική Πατερική
μας Παράδοση. (Σαμπεζύ, Μπαλαμάντ κ.α.)(2)
Έτσι,
μέσα σε πέντε δεκαετίες περίπου, και με
ένα ποίμνιο ακατήχητο και αδιάφορο
δογματικώς, φτάσαμε και στην ‘’μεγάλη
σύνοδο’’ της Κρήτης. Δηλαδή, στην τελική
προσπάθεια ‘’συνοδικής’’ πλέον
κατοχύρωσης και ως εκ τούτου αναγκαστικής
εφαρμογής, όλων εκείνων των βλάσφημων
κειμένων, που οι διορισμένοι θεολόγοι
μας, σε συνεργασία με τα 350 υπόλοιπα μέλη
του λεγόμενου ΠΣΕ, είχανε μέχρι τότε
συνυπογράψει.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/