Ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν

π. Δ η μ η τ ρ ί ο υ Μ π ό κ ο υ

Ὁ πα τριά ρχης Ἰ α κὼβ συ ναι σθα νό με νος τὸ τέ λος του κά λε σε κον τά του τοὺς δώ δε κα γιούς του. «Συ να χθῆ τε γύ ρω μου, εἶ πε, γιὰ νὰ σᾶς ἀ ναγ γεί λω τί πρό κει ται νὰ σᾶς συμ βεῖ μέ χρι τὸ τέ λος τοῦ κό σμου». Ἀ φοῦ συγ κεν τρώ θη καν ὅ λοι, ἄρ χι σε ἀ πὸ τὸν με γα λύ τε ρο, τὸν Ρου βήν, νὰ τοὺς εὐ λο γεῖ καὶ νὰ προ φη τεύ ει μὲ τὸν φω τι σμὸ τοῦ Θε οῦ τὰ μέλ λον τα.

Ἰ δι αί τε ρη εὐ λο γί α ἔ δω σε στὸν τέ ταρ το γιό του, τὸν Ἰ ού δα: «Ἰ ού δα, θὰ σὲ ὑ μνή σουν οἱ ἀ δελ φοί σου. Ἡ δύ να μή σου θὰ εἶ ναι ἰ σχυ ρὴ πά νω στοὺς ἐ χθρούς σου. Οἱ ἀ πό γο νοι τοῦ πα τέ ρα σου θὰ σὲ προ σκυ νή σουν. Εἶ σαι σκύ μνος λέ ον τα (νε α ρὸ λι ον τά ρι), Ἰ ού δα. Ἀ πὸ βλα στὸ φύ τρω σες, γι έ μου. Ξά πλω σες καὶ κοι μή θη κες ὅ πως κοι μᾶ ται ὁ λέ ον τας καὶ ὁ σκύ μνος. Ποι ὸς τολ μά ει νὰ τὸν πλη σιά σει γιὰ νὰ τὸν ξυ πνή σει; Δὲν θὰ λεί ψει ἄρ χον τας ἀ πὸ τὴ φυ λὴ τοῦ Ἰ ού δα καὶ ἀρ χη γὸς ἀ πὸ τοὺς ἀ πο γό νους του, ὥ σπου νὰ ἔλ θει ἐ κεῖ νος στὸν ὁ ποῖ ο ἀ πό κειν ται (ὅ λες) οἱ ἐ ξου σί ες καὶ αὐ τὸς θὰ εἶ ναι ἡ προσ δο κί α τῶν ἐ θνῶν» (Γεν. 49, 1-10).

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/