Λόγος
ΙΔ΄, Ἁγίου Συμεών Νέου Θεολόγου, ̎Περί
ἑορτῶν ̎. Ἔχει τήν ἑξῆς ἐπεξήγηση ὁ
Ἅγιος: «Πῶς δηλαδή πρέπει νά γιορτάζονται,
ποιῶν εἶναι σύμβολα τά τελούμενα σ'
αὐτές καί ἐναντίον ἐκείνων πού
ὑψηλοφρονοῦν κατ’ αὐταῖς. Ἐπίσης
γι’ αὐτούς πού ἀξίως ἤ ἀναξίως
κοινωνοῦν καί ποιά εἶναι ἡ διαφορά σ’
αὐτούς· πρός τό τέλος, πῶς συνάπτεται
κάποιος διά τῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό
καί πῶς δέν συνάπτεται».
Μᾶς
λέει δηλαδή ὁ Ἅγιος μέ λίγα λόγια ὅλο
τό περιεχόμενο πού πρόκειται νά ἐκθέσει.
«Ἐκεῖνος πού μπορεῖ νά ἀντιληφθεῖ
καί νά κατανοήσει ὅτι δημιουργήθηκε
ἐκ τοῦ μή ὄντος καί εἰσῆλθε γυμνός
στόν κόσμο, αὐτός θά γνωρίσει τόν πλάστη
του καί μόνον αὐτός θά φοβηθεῖ καί
θ’ ἀγαπήσει καί γι’ Αὐτόν θά
δουλεύει μέ ὅλη του τήν ψυχή καί τίποτε
ἀπό ὅσα βλέπει δέν θά προτιμήσει ἀντί
Αὐτοῦ». Λέει ὁ Ἅγιος ἡ προϋπόθεση γιά
νά βροῦμε τόν Θεό εἶναι νά καταλάβουμε
τήν φτώχεια μας καί τήν ἀλήθεια γιά
μᾶς. Νά ἔρθουμε δηλαδή σέ μία κατάσταση
αὐτογνωσίας καί νά παραδεχτοῦμε ὅτι
ἤρθαμε ἐκ τοῦ μή ὄντος.
