(Β’ Κορ. θ΄ 6-11)
Ἀδελφοί, ὁ σπείρων φειδομένως, φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾽
εὐλογίαις ἐπ᾽ εὐλογίαις καὶ θερίσει. Ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ
καρδίᾳ, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης· ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός.
Δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς, ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε
πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν, καθὼς
γέγραπται· ᾽Εσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς
τὸν αἰῶνα. Ὁ δὲ ἐπιχορηγῶν σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ
ἄρτον εἰς βρῶσιν χορηγήσαι καὶ πληθύναι τὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσει τὰ
γενήματα τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν· ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πᾶσαν
ἁπλότητα, ἥτις κατεργάζεται δι᾽ ἡμῶν εὐχαριστίαν τῷ Θεῷ.
- - - - - - - - - - -
Η αξία της ελεημοσύνης έγκειται στον τρόπο με τον οποίο εξασκείται.
Είναι μια αρετή που, ενώ ανακουφίζει πολλούς από τις ανάγκες στις οποίες
έχουν περιέλθει, αντίθετα δεν καλλιεργείται με τις ίδιες προϋποθέσεις
απ’ αυτούς που την εξασκούν, ούτε έχει τα ίδια αποτελέσματα σε όλους.
Άλλοι κάνουν ελεημοσύνη από μια παρόρμηση κενοδοξίας και
επιδεικτικότητας.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/