Παπαχαράλαμπος
Διονυσιάτης
Στά
πλαίσια
τῶς
διδαχῶν
του
ὁ
Γέροντας,
ἔκαμνε
ἰδιαίτερον
λόγον
σέ
ὅλους
γενικά,
εἴτε
ἔγγαμους
εἴτε
ἄγαμους,
περί
νοερᾶς
προσευχῆς.
Ὁ
ἀείμνηστος
καθώς
τόν
ἐζήσαμε
ἀπό
κοντά,
ἀφοῦ
ἐγεύθηκε
ὁ
ἴδιος
τούς
γλυκύτατους
καρπούς
τῆς
νοερᾶς
προσευχῆς,
μέσα
του
διάπυρος
ἦταν
ὁ
πόθος,
εἰ
δυνατόν
ὅλος
ὁ
κόσμος
ὁμοίως
νά
γευθῆ
αὐτούς
τούς
βότρυας.
Ἰδιαιτέρως
ὅμως
ἐσυγκινεῖτο,
ὅταν
ἔβλεπε
ἀνάλογον
ἐνδιαφέρον
ἀπό
τούς
συνδαιτημόνες.
Τότε
πραγματικά
ἄνοιγε
ἡ
καρδιά
του.
Χωρίς
ὑπερβολήν
ἔβγαζε
ἀπό
τό
ξεχείλισμά
της
καί
μετέδιδε
ἄμεσα
στούς
ἀκροαζόμενους.
Ὁ
ἅγιος
αὐτός
Γέροντας
δέν
ἔλεγε
λόγια,
παχυλά,
χωρίς
περιεχόμενο.
Γιά
τόν
Γέροντά
μου
μπορῶ
νά
διαβεβαιώσω
χωρίς
ἐνδοιασμούς,
καί
ἀπό
τήν
πεῖραν
πολλῶν
ἄλλων
καί
λίγο
ἀπό
τήν
δική
μου,
ὅτι
ἴσχυε
ὁ
λόγος
τοῦ
Κυρίου,
«τά
λόγια
ἅ
ἐγώ
λαλῶ
πνεῦμά
ἐστι
καί
ζωή
ἐστιν»
(Ἰω.
Σ΄
:
63).
Ἀκούοντας
τήν
φήμη
του
ὡς
διδασκάλου
τῆς
νοερᾶς
προσευχῆς,
συνέρρεαν
πλήθη
ἀνθρώπων
ὅλων
τῶν
τάξεων
καί
ἐξ
ἐγγάμων
καί
ἐξ
ἀγάμων.
Σέ
ὅλους
ὅσοι
τόν
ἐπισκέπτονταν,
μετέδιδε
ἀπό
τήν
πρώτη
στιγμή
ἀπό
τόν
ἑαυτόν
του
καί
ἀναλόγως
τῆς
δεκτικότητας
καθενός.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/