Λέγαμε
μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ κάποια πράγματα σχετικά μέ τό
ἐρώτημα, ἄν ὑπάρχουν προβλήματα ἀμιγῶς
ψυχολογικά καί ἄλλα πού τά λέμε πνευματικά
καί ἄν μπορεῖ ἕνας Χριστιανός νά
προσλάβει κάτι ἀπό αὐτές τίς λεγόμενες
ψυχοεπιστῆμες:ψυχολογία, ψυχοθεραπεία
καί ψυχιατρική.
Εἴχαμε
πεῖ πώς οἱ ὅροι εἶναι παραπλανητικοί.
Ἡ ψυχιατρική εἶναι ἡ ἐπιστήμη πού
ἀσχολεῖται μέ τό νευρικό σύστημα,
ἑπομένως θά ἔπρεπε νά λέγεται
νευροϊατρική, νευρολογία. Οἱ ψυχίατροι
ἀσχολοῦνται μέσω τῆς ἐπιστήμης τους
μέ τούς ἱστούς, τά νευρικά κύτταρα, τούς
νευροδιαβιβαστές καί τίς δυσλειτουργίες
πού ὑπάρχουν καί προσπαθοῦν νά τίς
διορθώσουν μέ τά φάρμακα πού δίνουν.
Αὐτό εἶναι σωστό. Ὁ ὅρος
ὅμως εἶναι παραπλανητικός, γιατί, ὅταν
κάποιος ἀκούει τήν λέξη «ψυχο-ιατρική»,
πηγαίνει ἐκεῖ γιά νά θεραπευτεῖ ἡ
ψυχή του. Ἡ ψυχή ὅμως εἶναι ἀόρατη καί
συνεπῶς δέν μπαίνει στό μικροσκόπιο
καί ὁ μόνος πού μπορεῖ νά τήν προσεγγίσει
εἶναι ὁ Θεός -ὡς Ἰατρός τῶν ψυχῶν καί
τῶν σωμάτων πού λέμε στίς εὐχές- καί
τό σῶμα Του, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία.
Ἕνας
ἀκόμα παραπλανητικός ὅρος εἶναι ὁ
ὅρος «ψυχολογία» πού δέν ἰσχύει, γιατί
ψυχολογία σημαίνει λόγος γιά ψυχή, ἀλλά
οἱ ἴδιοι οἱ ψυχολόγοι ἀρνοῦνται τήν
ὕπαρξη τῆς ψυχῆς. Ὁπότε γιά ποιά ψυχή
μιλᾶνε; Οὐσιαστικά εἶναι ἕνας λόγος
γιά συμπεριφορές, δηλαδή πῶς θά βοηθηθεῖ
ἕνας ἄνθρωπος στό νά διορθώσει τήν
συμπεριφορά του.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/