Φιλιπ. 2,12 Ὥστε, ἀγαπητοί
μου, καθὼς πάντοτε ὑπηκούσατε, μὴ ὡς ἐν τῇ
παρουσίᾳ μου μόνον, ἀλλὰ νῦν πολλῷ μᾶλλον ἐν
τῇ ἀπουσίᾳ μου, μετὰ φόβου καὶ τρόμου τὴν ἑαυτῶν
σωτηρίαν κατεργάζεσθε·
Φιλιπ. 2,12 Ωστε, αγαπητοί μου, όπως και προηγουμένως πάντοτε
υπηκούσατε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου και εμιμήθητε την ταπείνωσιν και την
αγάπην του Χριστού, έτσι και τώρα, όχι μόνον όταν είμαι παρών, αλλά πολύ
περισσότερον τώρα που είμαι απών, με φόβον και τρόμον να εργάζεσθε και να
αγωνίζεσθε, δια να ολοκληρώσετε την σωτηρίαν σας.
Φιλιπ. 2,13 ὁ Θεὸς γάρ ἐστιν
ὁ ἐνεργῶν ἐν ὑμῖν καὶ τὸ θέλειν
καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας.
Φιλιπ. 2,13 Είναι ιερώτατον και μέγιστον το έργον αυτό, διότι ο
Θεός είναι εκείνος ο οποίος ενεργεί εις σας και δίδει την χάριν του, ώστε να
θέλετε την σωτηρίαν σας και να ενεργήτε με προθυμίαν, δια να πραγματοποιηθή η
αγαθή του θέλησις δια την ιδικήν σας σωτηρίαν.
Φιλιπ. 2,14 πάντα ποιεῖτε χωρὶς
γογγυσμῶν καὶ διαλογισμῶν,
Φιλιπ. 2,14 Ολα όσα ο Θεός διατάσσει πρέπει να τα εφαρμόζετε χωρίς
να γογγύζετε, ότι τάχα είναι δύσκολα και πολλά, και χωρίς να γεννώνται μέσα σας
διαλογισμοί αμφιβολίας και κλονισμοί, αν είναι ορθά και απαραίτητα, όσα το
θείον θέλημα επιβάλλει.
Φιλιπ. 2,15 ἵνα γένησθε ἄμεμπτοι
καὶ ἀκέραιοι, τέκνα Θεοῦ ἀμώμητα ἐν μέσῳ
γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης, ἐν οἷς φαίνεσθε
ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ,
Φιλιπ. 2,15 Δια να γίνετε έτσι άμεμπτοι και ακατηγόρητοι εις την
συμπεριφοράν σας, άδολοι, καθαροί και άρτιοι κατά τον χαρακτήρα και την ψυχήν,
άξια τέκνα του Θεού, απηλλαγμένα από κάθε ηθικόν ρύπον μέσα εις μίαν γενεάν
ανθρώπων δολίων και διεστραμμένων, μεταξύ των οποίων σεις φαίνεσθε σαν φωτεινά
αστέρια στον κόσμον.
Φιλιπ. 2,16 λόγον ζωῆς ἐπέχοντες,
εἰς καύχημα ἐμοὶ εἰς ἡμέραν Χριστοῦ, ὅτι
οὐκ εἰς κενὸν ἔδραμον οὐδὲ εἰς κενὸν
ἐκοπίασα.
Φιλιπ. 2,16 Κρατείτε, λοιπόν, σταθερά, χωρίς αμφιβολίας και
χαλαρότητας, τον λόγον του Ευαγγελίου, που είναι ζωή και μεταδίδει ζωήν. Αυτό
δε θα είναι και δι' εμέ καύχημα κατά την μεγάλην ημέραν της Δευτέρας Παρουσίας
του Χριστού, διότι θα φανή έτσι, ότι δεν έτρεξα ανωφελώς ούτε και εκοπίασα
χωρίς αποτέλεσμα.
Λουκ.
11,29 Τῶν δὲ ὄχλων
ἐπαθροιζομένων ἤρξατο λέγειν· ἡ γενεὰ αὕτη
γενεὰ πονηρά ἐστι· σημεῖον ζητεῖ, καὶ σημεῖον
οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ
τοῦ προφήτου.
Λουκ. 11,29 Και καθώς τα πλήθη του λαού εμαζεύοντο πυκνά γύρω του,
αυτός ήρχισε να λέγη· “αυτή η γενεά, είναι γενεά πονηρά· ζητεί σημείον από τον
ουρανόν, τάχα δια να πιστεύση, και δεν θα της δοθή άλλο, εκτός από το θαύμα Ιωνά
του προφήτου.
Λουκ.
11,30 καθὼς γὰρ ἐγένετο
Ἰωνᾶς σημεῖον τοῖς Νινευΐταις, οὕτως ἔσται
καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τῇ γενεᾷ
ταύτῃ σημεῖον.
Λουκ. 11,30 Διότι όπως ο Ιωνάς με το να βγη σώος από την κοιλίαν
του κήτους, έγινε στους Νινευΐτας υπερφυσικόν σημείον, δια να μετανοήσουν έτσι
θα γίνη και δια την γενεάν αυτήν σημείον μοναδικόν και μέγιστον ο υιός του
ανθρώπου με την εκ νεκρών ανάστασίν του, η οποία θα επιβεβαιώση ότι αυτός
πράγματι είναι ο λυτρωτής των ανθρώπων.
Λουκ.
11,31 βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται
ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῶν ἀνδρῶν τῆς γενεᾶς
ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτούς, ὅτι ἦλθεν ἐκ
τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν
Σολομῶντος, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶντος ὧδε.
Λουκ. 11,31 Η δε ειδωλολάτρις βασίλισσα της Αραβίας θα αναστηθή
κατά την ημέραν της μεγάλης εκείνης κρίσεως μαζή με τους ανθρώπους της γενεάς
αυτής και θα τους καταδικάση· διότι αυτή, η ειδωλολάτρις, εξεκίνησε από τα
πέρατα της γης, δια να ακούση την σοφίαν του Σολομώντος· και ιδού, εδώ υπάρχει
ασυγκρίτως περισσότερον από τον Σολομώντα, αφού εγώ δεν είμαι απλώς θεόπνευστος
η σοφός, όπως εκείνος, αλλά αυτή αύτη η ενσάρκωσις της θείας Σοφίας.
Λουκ.
11,32 ἄνδρες Νινευΐ ἀναστήσονται
ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ
κατακρινοῦσιν αὐτήν, ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ
κήρυγμα Ἰωνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ἰωνᾶ
ὧδε.
Λουκ. 11,32 Ανδρες της Νινευΐ θα αναστηθούν κατά την μεγάλην
εκείνην κρίσιν μαζή με την γενεάν αυτήν και θα την καταδικάσουν, διότι εκείνοι
μεν μετενόησαν με το κήρυγμα ενός απλού προφήτου, του Ιωνά. Και ιδού, υπάρχει
εδώ κάτι ασυγκρίτως ανώτερον από τον Ιωνά, εγώ,ο σαρκωθείς Υιός και Λογος του
Θεού. Και όμως η γενεά αυτή δεν μετανοεί στον κήρυγμά μου.
Λουκ.
11,33 Οὐδεὶς δὲ
λύχνον ἅψας εἰς κρυπτὴν τίθησιν οὐδὲ ὑπὸ
τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, ἵνα
οἱ εἰσπορευόμενοι τὸ φέγγος βλέπωσιν.
Λουκ. 11,33 Εγώ σκορπίζω το φως της αληθείας παντού. Κανείς δε,
αφού ανάψη τον λύχνον δεν τον βάζει κάτω από τον κάδον, αλλά επάνω στον
λυχνοστάτην, δια να βλέπουν το φως όσοι εισέρχονται στο σπίτι.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/