Β Τιμ. 3,10 Σὺ δὲ
παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ
προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ,
τῇ ὑπομονῇ,
Β Τιμ. 3,10 Συ όμως έχεις παρακολουθήσει την διδασκαλίαν, την
συμπεριφοράν και αναστροφήν μου, τας αγνάς μου διαθέσεις, την φωτισμένην και
ζωντανήν πίστιν μου, την μακροθυμίαν μου, την αγάπην και την υπομονήν μου.
Β Τιμ. 3,11 τοῖς διωγμοῖς,
τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν Ἀντιοχείᾳ,
ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύστροις, οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα!
καὶ ἐκ πάντων με ἐῤῥύσατο ὁ Κύριος.
Β Τιμ. 3,11 Εχεις παρακολουθήσει ακόμη εκ του πλησίον και είδες
τους διωγμούς και τα παθήματα, που μου έγιναν εις την Αντιόχειαν, στο Ικόνιον,
εις τα Λυστρα. Ποσον φοβερούς διωγμούς υπέφερα τότε! Και όμως από όλους με
εγλύτωσεν ο Κυριος!
Β Τιμ. 3,12 καὶ πάντες δὲ
οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ
διωχθήσονται·
Β Τιμ. 3,12 Αλλά και όσοι θέλουν να ζουν με την ευσέβειαν, που
διδάσκει και εμπνέει ο Ιησούς Χριστός, θα υποστούν διωγμούς.
Β Τιμ. 3,13 πονηροὶ δέ ἄνθρωποι
καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες
καὶ πλανώμενοι.
Β Τιμ. 3,13 Ανθρωποι δε κακοί και μοχθηροί, πλάνοι και απατεώνες
θα προκόψουν στο χειρότερον πλανώντες τους άλλους, πλανώμενοι και οι ίδιοι.
Β Τιμ. 3,14 σὺ δὲ μένε ἐν
οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ
τίνος ἔμαθες,
Β Τιμ. 3,14 Συ όμως μένε σταθερός εις εκείνα, που έμαθες, και την
αλήθειαν των οποίων την έχεις πλέον βεβαιωθή, έχων υπ' όψιν σου και από ποιόν
διδάσκαλον εδιδάχθης αυτά.
Β Τιμ. 3,15 καὶ ὅτι ἀπὸ
βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε
σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
Β Τιμ. 3,15 Και μη λησμονής, ότι από αυτήν ακόμη την πλέον απαλήν
ηλικίαν σου γνωρίζεις τας Αγίας Γραφάς, αι οποίαι ημπορούν να σε κάμουν σοφόν
και συνετόν εις τας αληθείας, που οδηγούν εις την σωτηρίαν, δια της πίστεως
στον Ιησούν Χριστόν,
Λουκ.
4,31 Καὶ κατῆλθεν εἰς
Καπερναοὺμ πόλιν τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἦν διδάσκων αὐτοὺς
ἐν τοῖς σάββασι·
Λουκ. 4,31 Και κατέβηκε εις την Καπερναούμ, πόλιν της Γαλιλαίας
και εκεί εδίδασκε κατά τα Σαββατα τους κατοίκους της.
Λουκ.
4,32 καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ
τῇ διδαχῇ αὐτοῦ, ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ
ἦν ὁ λόγος αὐτοῦ.
Λουκ. 4,32 Εθαύμαζαν δε και απορούσαν με την διδασκαλίαν του,
διότι ο λόγος του έχε δύναμιν, ώστε να συναρπάζη όλους και να πείθη.
Λουκ.
4,33 Καὶ ἐν τῇ
συναγωγῇ ἦν ἄνθρωπος ἔχων πνεῦμα δαιμονίου ἀκαθάρτου,
καὶ ἀνέκραξε φωνῇ μεγάλῃ
Λουκ. 4,33 Και εις την συναγωγήν ήτο ένας άνθρωπος, που είχε
δαιμονικόν ακάθαρτον πνεύμα και εκραυγασε με φωνήν μεγάλην
Λουκ.
4,34 λέγων· ἔα, τί ἡμῖν
καὶ σοί, Ἰησοῦ Ναζαρηνέ; ἦλθες ἀπολέσαι ἡμᾶς;
οἶδά σε τίς εἶ, ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ.
Λουκ. 4,34 λέγων· “άφησέ μας· ποία σχέσις ημπορεί να υπάρχη
μεταξύ ημών των δαιμονίων και σου, Ιησού Ναζαρηνέ; Ηλθες να μας διώξης από
αυτόν, στον οποίον έχομεν εγκατασταθή και να μας κρημνίσης εις την άβυσσον της
απωλείας; Σε γνωρίζω ποίος είσαι· είσαι ο κατ' εξοχήν άγιος του Θεού, ο
Μεσσίας, τον οποίον ο ίδιος ο Θεός καθιέρωσεν στο έργον του”.
Λουκ.
4,35 καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ
ὁ Ἰησοῦς λέγων· φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἐξ
αὐτοῦ. καὶ ῥῖψαν αὐτὸν τὸ
δαιμόνιον εἰς τὸ μέσον ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ,
μηδὲν βλάψαν αὐτόν.
Λουκ. 4,35 Και τον επέπληξεν ο Ιησούς λέγων· “φιμώσου, κλείσε το
στόμα σου, και έβγα από τον άνθρωπον αυτόν”. Και τότε το δαιμόνιον έρριξε αυτόν
στο μέσον της συναγωγής και εβγήκεν από αυτόν, χωρίς να τον βλάψη καθόλου.
Λουκ.
4,36 καὶ ἐγένετο
θάμβος ἐπὶ πάντας, καὶ συνελάλουν πρὸς ἀλλήλους
λέγοντες· τίς ὁ λόγος οὗτος, ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ
καὶ δυνάμει ἐπιτάσσει τοῖς ἀκαθάρτοις πνεύμασι, καὶ
ἐξέρχονται;
Λουκ. 4,36 Και απλώθηκε εις όλους μεγάλη έκπληξις και
συνωμιλούσαν μεταξύ των λέγοντες· “τι φοβερός και δυνατός είναι ο λόγος του
ανθρώπου αυτού; Διότι με εξουσίαν και με δύναμιν διατάσσει τα ακάθαρτα πνεύματα
και εκείνα φεύγουν αμέσως”.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
