Λόγος
ἀσκητικός χωρισμένος σέ 100 πρακτικά
κεφάλαια
πνευματικῆς
γνώσεως καί διακρίσεως
14.
Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τό Θεό μέ αἴσθηση
καρδιᾶς, ἐκεῖνος εἶναι γνώριμος τοῦ
Θεοῦ1.
Γιατί ὅσο περισσότερο δέχεται κανείς
μέ αἴσθηση ψυχῆς τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ,
τόσο περισσότερο αὐξάνει τήν ἀγάπη
του στό Θεό. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός δέν παύει
ποτέ μέ ἕναν σφοδρό ἔρωτα νά ἐπιθυμεῖ
νά γνωρίσει περισσότερο τό Θεό, μέχρις
ὅτου τόν αἰσθανθεῖ καί μέ αὐτή τήν
αἴσθηση τῶν ὀστῶν του. Δέν γνωρίζει
πλέον τόν ἑαυτό του, ἀλλά εἶναι ὁλόκληρος
ἀλλοιωμένος ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Αὐτός ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σ᾿ αὐτό
τόν κόσμο, ἀλλά καί δέν βρίσκεται σ᾿
αὐτόν. Βρίσκεται σ᾿ αὐτόν μέ τό σῶμα
του, ἀλλά ζεῖ μέ τήν ἀγάπη ἔξω ἀπό τόν
κόσμο, καθώς ἡ ψυχή του κινεῖται
ἀκατάπαυστα πρός τό Θεό. Καθώς λοιπόν
καίγεται ὁλοένα ἡ καρδιά του ἀπό τή
φωτιά τῆς ἀγάπης, κάποιος πόθος τόν
σπρώχνει νά προσκολληθεῖ στό Θεό. «Εἴτε
βγήκαμε ἀπό τόν ἑαυτό μας, τό κάναμε
γιά τό Θεό,
λέει ὁ Ἀπόστολος· εἴτε
σωφρονοῦμε, τό κάνομε γιά σᾶς»2.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/