Πώς είναι δυνατό, όμως, να προσευχηθούμε μέσα σε κατάσταση ταραχής; Θα
’θελα να αναφέρω μερικά παραδείγματα που δείχνουν πως αυτό είναι δυνατό·
θα τολμούσα μάλιστα να πω ότι αυτή η αναταραχή έχει τα πλεονεκτήματά
της, σαν τα αιχμηρά βράχια που μας βοηθούν να σκαρφαλώσουμε ψηλά εκεί
που δεν μπορούμε να πετάξουμε.
Η πρώτη ιστορία είναι από το «Γεροντικό». Κάποιος ασκητής συναντά στα
βουνά κάποιον άλλον ασκητή κι αρχίζουν μια συζήτηση στη διάρκεια της
οποίας ο επισκέπτης εντυπωσιασμένος από το επίπεδο προσευχής του
συνομιλητή του, τον ρωτά: