«Ἐμπειρικὴ
Δογματική τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὶς προφορικὲς
παραδόσεις τοῦ π. Ἰ. Ρωμανίδη» Τόμος Β΄. Τοῦ Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου
καὶ Ἁγ. Βλασίου Ἰεροθέου.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας στὰ
συγγράμματά τους ἀποκάλεσαν τὴν λογικὴ ἐνέργεια «λόγο» καὶ τὴν νοερὰ ἐνέργεια
«νοῦ». Ἔτσι, σὲ πολλὰ πατερικὰ ἔργα συναντοῦμε τοὺς ὅρους «λόγο» καὶ «νοῦ». «Ὅταν
διαβάσει κανεὶς τοὺς Πατέρες, κυρίως τοὺς Ἀλεξανδρινούς, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ
Μακαρίου Αἰγυπτίου, ὅπως καὶ τὸν Διονύσιο τὸν Ἀρεοπαγίτη, γίνεται συνέχεια
λόγος περὶ λόγου καὶ νοῦ». Βέβαια, ἡ λέξη «νοῦς» συγγενεύει ἐτυμολογικὰ μὲ τὴν
λέξη «διάνοια» καὶ ἐνῶ οἱ δύο αὐτὲς λέξεις ταυτίζονται σχεδὸν σημασιολογικά, ἐν
τούτοις οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἔκαναν τὴν διάκριση μεταξὺ νοῦ καὶ διάνοιας-λόγου, γιὰ
νὰ ἐκφράσουν τὴν ἐμπειρία ποὺ εἶχαν ἀποκτήσει μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ.
