Μικρές διδαχές του παππού
Αν
και ο παππούς από ταπείνωσιν σε κοινές συνάξεις ποτέ δεν ελάμβανε τον
λόγον όμως το δωμάτιόν του αποτελούσε μια μικρή αίθουσα διδασκαλίας εις
την οποίαν κατέφευγαν πολλοί αδελφοί προς στηριγμόν και του υπέβαλαν
πολλές ερωτήσεις. Ἐνας αδελφός ρώτησε:
--Παππού όταν υπηρετούμε στο διακόνημα πρέπει να λέμε και την ευχήν;
--Βεβαίως, η ευχή δεν πρέπει να σταματά.
--Προσπαθούμε να λέμε συνέχεια την ευχή αλλά ο νους μας περισπάται.
--Όταν
λέμε την ευχή όσο μπορούμε ζορίζουμε και το μυαλό να καταλαβαίνουμε τι
λέμε. Αυτό όμως για να το πετύχουμε θέλει πολλήν βία. Όμως όταν
δουλεύεις λέγε συνέχεια με το στόμα "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με". Ο
νους σίγουρα φεύγει πάει στην δουλειά. Ταξιδεύει εδώ κι εκεί. Όμως το
αυτί ακούει, κάτι πιάνει και σιγά σιγά το κατεβάζει στην καρδιά. Αλλά
και να μην καταλαβαίνεις εσύ την ευχή όμως ο πονηρός καταλαβαίνει πολύ
καλά και τρέμει μόνο που ακούει το όνομα του Χριστού.
Εχθές μου λέγει ο μάγειρας:
http://hristospanagia3.blogspot.gr/