Πνευματικὴ ἀξιοποίησις τοῦ χρόνου
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ
ἀγωνιστὴς πάντα ἔχει στὸ νοῦ του τὴν ἀξιοποίηση τοῦ παρόντος. Ὁ χρόνος
εἶναι πολύτιµος, ὄχι µὲ τὴν ἔννοια ποὺ δίνουν οἱ κοσµικοί, ἀλλὰ γιὰ
περισσότερη προσευχή, γιὰ βαθύτερη περισυλλογή, γιὰ οὐσιαστικότερη
µετάνοια, ἀλλὰ καὶ γιὰ περισσότερη ἔµπρακτη ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀδελφούς. Ὁ
ἀγωνιζόµενος κατὰ Θεὸν θεωρεῖ ἀδιανόητο νὰ περνάει ὁ χρόνος του χωρὶς νὰ
κάνει κάτι τὸ πνευµατικό.
Καὶ ὅταν ἀκόµα
βρίσκεται µακριὰ ἀπὸ τὸν τόπο τῆς µόνιµης κατοικίας του, προσπαθεῖ τὰ
ἴδια νὰ κάνει. Καὶ ὅταν εἶναι ἐπιφορτισµένος µὲ κάποιο ἔργο, δὲν
ἐγκαταλείπει τὸ πρόγραµµά του, τὶς καλές του συνήθειες καὶ τὸν
πνευµατικό του ἀγώνα.
