Ρωμ. 12,6 ἔχοντες δὲ
χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν
διάφορα, εἴτε προφητείαν, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς
πίστεως,
Ρωμ. 12,6 Εφ' όσον δε έχομεν διάφορα χαρίσματα σύμφωνα με την
χάριν, που μας έχει δοθή από το Αγιον Πνεύμα, ας επαναπαυώμεθα εις αυτά και ας
εργαζώμεθα πνευματικώς δι' αυτών. Είτε δηλαδή έχομεν προφητικόν χάρισμα, ας
διδάσκωμεν την αλήθειαν ανάλογα με το χάρισμα αυτό.
Ρωμ. 12,7 εἴτε διακονίαν, ἐν
τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ διδάσκων, ἐν τῇ
διδασκαλίᾳ,
Ρωμ. 12,7 Είτε έχομεν χάρισμα πνευματικής διακονίας εις την
Εκκλησίαν, ας μένωμεν συνεπείς εις αυτό· εκείνος, που έλαβε το χάρισμα να
διδάσκη, ας μένη εις την διακονίαν της διδασκαλίας και ας αναλύη τας αληθείας
του Θεού στους πιστούς.
Ρωμ. 12,8 εἴτε ὁ
παρακαλῶν, ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ μεταδιδούς, ἐν ἁπλότητι,
ὁ προϊστάμενος, ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν, ἐν
ἱλαρότητι.
Ρωμ. 12,8 Εκείνος που έχει το χάρισμα να παρηγορή, να
ενθαρρύνη και να προτρέπη τους πιστούς στον δρόμον της αρετής, ας μένη στο
έργον αυτό της ηθικής τονώσεως· εκείνος, που έχει αγαθά και αισθάνεται την
εσωτερικήν κλίσιν να τα μοιράζη στους πτωχούς, ας το πράττη με απλότητα και
διάκρισιν· εκείνος που έχει ορισθή προϊστάμενος, ας διαχειρίζεται την εξουσίαν
και ας επιστατή εις κάθε καλόν έργον με επιμέλειαν και δραστηριότητα· εκείνος,
που ελεεί, ας προσφέρη την ελεημοσύνην του με γλυκύτητα και καλωσύνην.
Ρωμ. 12,9 Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος.
ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ,
Ρωμ. 12,9 Η αγάπη σας ας είναι πάντοτε ειλικρινής,
απηλλαγμένη από κάθε υποκρισίαν και ιδιοτέλειαν· να αποστρέφεσθε και να μισήτε
με όλην σας την δύναμιν το πονηρόν, να είσθε δε και να μένετε πάντοτε
προσκολλημένοι στο αγαθόν.
Ρωμ. 12,10 τῇ φιλαδελφίᾳ
εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους
προηγούμενοι,
Ρωμ. 12,10 Δια της ειλικρινούς και αδελφικής αγάπης να γίνεσθε
φιλόστοργοι ο ένας στον άλλον και ο καθένας σας να αποδίδη τα πρωτεία της τιμής
και του σεβασμού στους άλλους (και να μη σπεύδη να ζητή δια τον ευατόν του
τιμάς και πρωτοκαθεδρίας).
Ρωμ. 12,11 τῇ σπουδῇ μὴ
ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες,
Ρωμ. 12,11 Εις τον ζήλον και την δραστηριότητα, που απαιτείται
δια κάθε καλόν έργον, να μη είσθε ράθυμοι και δυσκίνητοι. Το πνεύμα σας, αι
εσωτερικαί πνευματικαί δυνάμεις σας, να είναι διαποτισμέναι και πλήρεις από την
φλόγα του κατά Θεόν ζήλου. Δι' όλων δε αυτών των χαρισμάτων και αρετών να
δουλεύετε με προθυμίαν και να ευαρεστήτε στον Κυριον.
Ρωμ. 12,12 τῇ ἐλπίδι
χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ
προσκαρτεροῦντες,
Ρωμ. 12,12 Εχοντες ακλόνητον την ελπίδα εις τα άπειρα αγαθά, που
σας έχει ετοιμάσει ο Θεός, να χαίρετε και να αγάλλεσθε· εις την θλίψιν να
δεικνύετε υπομονήν και γενναιότητα· να επιμένετε πάντοτε με προθυμίαν και ζήλον
εις την προσευχήν.
Ρωμ. 12,13 ταῖς χρείαις τῶν
ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες.
Ρωμ. 12,13 Με τα δώρα της αγάπης σας να γίνεσθε συμμέτοχοι και
βοηθοί εις τας ανάγκας των Χριστιανών· να επιδιώκετε την φιλοξενίαν, χωρίς να
περιμένετε να σας την ζητήσουν.
Ρωμ. 12,14 εὐλογεῖτε τοὺς
διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.
Ρωμ. 12,14 Να εύχεσθε και να παρακαλήτε, τον Θεόν δι' εκείνους
που σας διώκουν. Να εύχεσθε και να λέγετε πάντοτε καλά λόγια δι' όλους και ποτέ
να μη καταράσθε.
Ματθ. 9,1 Καὶ ἐμβὰς
εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν
πόλιν.
Ματθ. 9,1 Αφού εμπήκε στο πλοίον ο Ιησούς, επέρασε την λίμνην
και ήλθε εις την πόλιν του, δηλαδή την Καπερναούμ.
Ματθ. 9,2 Καὶ ἰδοὺ
προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον·
καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν
εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί
σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.
Ματθ. 9,2 Και ιδού έφεραν προς αυτόν ένα παραλυτικόν,
κατάκοιτον επάνω στο κρεββάτι· και όταν είδεν ο Ιησούς την πίστιν του
παραλυτικού και εκείνων, που τον έφεραν, είπε στον παραλυτικόν· “θάρρος, παιδί
μου, μη φοβήσαι ότι αι αμαρτίαι σου θα εμποδίσουν την θεραπείαν· δια την πίστιν
σου, σου έχουν ήδη συγχωρηθή αι αμαρτίαι”.
Ματθ. 9,3 καὶ ἰδού
τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτος
βλασφημεῖ.
Ματθ. 9,3 Και ιδού, μερικοί από τους γραμματείς που ήσαν
παρόντες, εσκέφθησαν· “αυτός βλασφημεί (είναι ασεβής, διότι οικιειοποιείται την
εξουσίαν του Θεού να συγχωρή αμαρτίας”).
Ματθ. 9,4 καὶ ἰδὼν
ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν·
ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς
καρδίαις ὑμῶν;
Ματθ. 9,4 Οταν δε ο Ιησούς, ως παντογνώστης, είδε ολοκάθαρα
τας πονηράς σκέψεις των γραμματέων, είπε· “διατί κυκλοφορείτε στον νουν και την
καρδίαν σας τέτοιες πονηρές σκέψεις;
Ματθ. 9,5 τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον,
εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν,
ἔγειρε καὶ περιπάτει;
Ματθ. 9,5 Διότι, τι είναι ευκολώτερον να πη κανείς· Σου έχουν
συγχωρηθή αι αμαρτίαι σου η να πη· Σηκω επάνω και περιπάτει; Το πρώτον, ως
εσωτερικόν, δεν το βλέπει κανείς και επομένως δεν ημπορεί να το εξακριβώση. Το
δεύτερον, ως εξωτερικόν και αισθητόν, δεν ημπορεί να το αρνηθή, όσον κακόπιστος
και αν είναι.
Ματθ. 9,6 ἵνα δὲ εἰδῆτε
ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας - τότε λέγει τῷ
παραλυτικῷ· ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ
ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.
Ματθ. 9,6 Δια να ιδήτε δε και μάθετε καλά, ότι ο υιός του
ανθρώπου έχει εξουσίαν να συγχωρή αμαρτίας και να θεραπεύη ασθενείας, τότε
λέγει προς τον παραλυτικόν· “σήκω επάνω υγιής, πάρε το κρεββάτι σου και πήγαινε
στο σπίτι σου”.
Ματθ. 9,7 καὶ ἐγερθεὶς
ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.
Ματθ. 9,7 Και αμέσως εσηκώθη ο παραλυτικός εντελώς υγιής και
επήγε στο σπίτι του.
Ματθ. 9,8 ἰδόντες δὲ οἱ
ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν
δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.
Ματθ. 9,8 Οταν δε τα πλήθη του λαού είδαν αυτό που έγινε,
εθαύμασαν και εδόξασαν τον Θεόν, ο οποίος έδωσεν στον Ιησούν, που τον
εθεωρούσαν ως ένα εκ των ανθρώπων, τέτοιαν εξουσίαν, να συγχωρή δηλαδή αμαρτίας
και να θεραπεύη ασθενείας.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
