«Ἡ προσευχή μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» μέρος ι΄

Πρωτ. Στεφάνου Ἀναγνωστόπουλου

Ἡ πείρα μᾶς ἔδειξε ὅτι ὅποιος ἀποφασίσει νά ἐπικαλῆται τό γλυκύτατον Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ συνεχῶς, κατά πρῶτον θά βρεθῆ ἀντιμέτωπος μέ τήν ὀκνηρία καί τήν ἀμέλεια. Ὄφείλει ὅμως νά πολεμήση μέ ὅλες του τίς δυνάμεις καί, ὅσο περισσότερο θά ἐπιμένη, τόσο καί γρηγορώτερα θά συνηθίζη. Γιατί ἐξοικειώνεται ἡ γλώσσα μέ τήν Εὐχή καί τά χείλη ἀποκτοῦν τέτοια ἱκανότητα, ὥστε χωρίς καμμιά προσπάθεια, ἐκεῖνος πού προσεύχεται ἐπικαλούμενος τό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, ὕστερα ἀπό λίγο καιρό νά νοιώθη ὅτι ἡ προσευχή αὐτή τοῦ χάρισε ἕνα ΟΥΡΑΝΙΟ ΔΩΡΟ, πού ἔγινε ἕνα πρᾶγμα μέ τήν ψυχή του, μιά ἀδιαίρετη ἑνότητα, ὅπως ὁ ἄνθρωπος μέ τήν ἀνάσα του.

Ἐάν ἡ προφορική Εὐχή στό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ εἶναι ἀδιάλειπτη, τότε, πολύ σύντομα θά μᾶς δώση μία γλυκύτητα στά χείλη καί στήν γλῶσσα. Σέ προχωρημένα δέ πνευματικά στάδια, θά ἐξέρχεται καί ἄρρητος εὐωδία ἐκ τοῦ στόματος καί τῆς ρινός.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/