Πιστός και άπιστος. Διαφέρουν παντού. Διαφέρουν πρό παντός κατά την ώρα του θανάτου.
Τότε παρουσιάζεται όλη η διαφορά που χωρίζει τον ένα από τον άλλο. Διότι ο μέν πιστός αντικρύζει τον θάνατον με ηρεμία, την οποία τοῦ δίδει η αγαθή συνείδηση: ο θάνατος γι’ αυτόν είναι η γέφυρα, την οποία θα διαβεί για να μεταβεί εις τον Οίκον του Ουρανίου του Πατρός. Ο δε άπιστος και επί τω ακούσματι ακόμη της λέξεως «θάνατος», ανησυχεί, ταράσσεται.
Όταν δε πλέον ο θάνατος εμφανισθεί ενώπιόν του και ζητεί απ’ αυτόν να εξοφλήσει το κοινόν χρέος της ανθρωπίνης φύσεως, τότε ο άπιστος υφίσταται ψυχικόν συγκλονισμόν απερίγραπτον: δι’ αυτόν ο θάνατος είναι ένα πήδημα εις την άβυσσο. Και γιά να πεισθήτε, ακούσατε πως απέθανε ένας πιστός και πως ένας άπιστος:
Τότε παρουσιάζεται όλη η διαφορά που χωρίζει τον ένα από τον άλλο. Διότι ο μέν πιστός αντικρύζει τον θάνατον με ηρεμία, την οποία τοῦ δίδει η αγαθή συνείδηση: ο θάνατος γι’ αυτόν είναι η γέφυρα, την οποία θα διαβεί για να μεταβεί εις τον Οίκον του Ουρανίου του Πατρός. Ο δε άπιστος και επί τω ακούσματι ακόμη της λέξεως «θάνατος», ανησυχεί, ταράσσεται.
Όταν δε πλέον ο θάνατος εμφανισθεί ενώπιόν του και ζητεί απ’ αυτόν να εξοφλήσει το κοινόν χρέος της ανθρωπίνης φύσεως, τότε ο άπιστος υφίσταται ψυχικόν συγκλονισμόν απερίγραπτον: δι’ αυτόν ο θάνατος είναι ένα πήδημα εις την άβυσσο. Και γιά να πεισθήτε, ακούσατε πως απέθανε ένας πιστός και πως ένας άπιστος:
