Η αναστάσιμη ψυχική διάθεση του χριστιανού θα έπρεπε να είναι κάτι το
μόνιμο στην ψυχή του.Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Αγιος Σεραφείμ του Σαρώφ
απευθυνόνταν σε κάθε άνθρωπο-ανεξάρτητα από την λειτουργική περίοδο-με
τον χαιρετισμό:«Χριστός Ανέστη,χαρά μου!»Κι αυτό επειδή ζούσε συνεχώς
την αναστάσιμη χαρά.
Τι σημαίνει άραγε να ζεις και να έχεις αναστάσιμη ψυχική διάθεση;Πρώτα
απ'όλα είναι μια χαρά χωρίς όρια,μια χαρά που δεν έχει τίποτα το
γηινο.Ακριβώς επειδή η αναστάσιμη χαρά δεν έχει τίποτα το γήινο.Δεν
περιέχει κάποια ευχαρίστηση με την έννοια της ηδονής.Είναι μια
συναίσθηση αυστηρώς ψυχική.
Επίσης η αναστάσιμη ψυχική διάθεση προυποθέτει την απουσία οποιουδήποτε
φόβου και την παρουσία ενός τρελού θάρρους-πνευματικά μιλώντας.Επίσης
είναι έκπληξη και απορία.Είναι όμως και υποχρέωση.
Αφού νήστεψες, εξομολογήθηκες, κοινώνησες,αφού πήρες το άγιο φως και
έψαλλες ''Χριστός Ανέστη εκ νεκρών'''η ζωή σου δεν μπορεί να είναι η
ίδια.Έλαβες πολλά,πρέπει να επιστρέψεις έστω και λίγα.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/