Παράξενος
ἄνθρωπος! Τοὺς πλησίασε χωρὶς νὰ τὸ πολυκαταλάβουν! Τοὺς προσέγγισε χωρὶς
νὰ τὸ πολυσυνειδητοποιήσουν καὶ χωρὶς νὰ ἀμυνθοῦν. Τοὺς ξεκλείδωσε
κυριολεκτικά, κι ἂς ἦταν βαθύτατα λυπημένοι. Κι ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ἄκουσε τὸν πόνο
τους καὶ τὴν αἰτία τῆς θλίψης τους, ἄρχισε μ’ ἕνα μοναδικὸ τρόπο νὰ τὰ ἀναχαιτίζει:
μὲ λογικὰ ἐπιχειρήματα, μὲ ὑπομνήσεις προφητειῶν, μὰ περισσότερο μ’ αὐτὸ τὸν ὑπέροχο
τρόπο Του.
Τοὺς συνάντησε βαρύθυμους καὶ μετέτρεψε τὶς καρδιές τους σὲ καμίνια ποὺ
φλέγονταν ἀπὸ τὴ φλόγα τῆς ἀγάπης.
Τοὺς βρῆκε παγωμένους ἀπὸ τὴν ἀπελπισία καὶ τοὺς ζέστανε μὲ τὴν ἐλπίδα.