Εκεί
τοποθετήθηκε αρχικά στον 6ο Λόχο του Δ' Τμήματος και έπειτα τον 4ο Λόχο του Α'
Τμήματος. Του ανατέθηκε η υπηρεσία του φύλακα και αργότερα της αποθηκάριου
τροφίμων. Έμενε δίπλα στην αποθήκη, σ’ ένα πολύ μικρό δωμάτιο, μαζί με τον επίσκοπο
Πετσέρσκι Γρηγόριο (Κοζλώφ). Υπολογίζεται πώς άλλοι εκατόν πενήντα επίσκοποι
και χιλιάδες ιερείς και μοναχοί ήταν εξόριστοι την περίοδο εκείνη στα νησιά
Σολοφκί. Τότε λειτουργούσε ακόμα ο Ναός του Οσίου Ονούφριου, όπου τελούσαν τις
ακολουθίες οι ελεύθεροι ιερομόναχοι του Σολοφκί. Ο εκκλησιασμός ήταν η μοναδική
παρηγοριά του αρχιεπισκόπου.
Από
το Σολοφκί, παρ’ όλες τις τρομερές συνθήκες, έβρισκε το κουράγιο να γράφει στο ποίμνιό
του γενικά και σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Οι επιστολές του αυτές αποκαλύπτουν την
πνευματική χάρη και ομορφιά της άγιας του ψυχής:
