Ἡ
ζωὴ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ δὲν μοιάζει μὲ τὴ ζωὴ ἐκείνων ποὺ θέλουν νὰ ἐντυπωσιάσουν
τοὺς ἄλλους, νὰ ἐπηρεάσουν μὲ τὶς θεωρίες τους τὴν πορεία τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ ἀποκτήσουν
μαθητὲς καὶ ὀπαδούς.
Εἶχε ὁ Κύριος τὴν ἴδια οὐσία καὶ φύση μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα. Ὅμως
«ἐκένωσε» (ἄδειασε) τὸν Ἑαυτό Του ἀπὸ τὴ δόξα καὶ τὸ μεγαλεῖο τῆς θεότητάς
Του. Πῆρε μορφὴ δούλου καὶ ἔγινε ὅμοιος μὲ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους, χωρὶς
βέβαια νὰ παύσει νὰ εἶναι Θεός. Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος μέσα
στὸ χρόνο, ἔγινε ἕνας ἀπὸ μᾶς. Ἔζησε πάμφτωχα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ εὔκολα μποροῦσε
κάποιος νὰ σκανδαλισθεῖ, νὰ ἐκφράσει ἐπιφυλάξεις γιὰ τὴ θεότητά Του. Ὅπως ἔκανε
στὴν ἀρχὴ καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα Μαθητές Του, ὁ Ναθαναήλ, πού, ὅταν φίλος του
Φίλιππος τὸν κάλεσε νὰ γνωρίσει καὶ αὐτὸς τὸν ἀναμενόμενο Μεσσία, τὸν Χριστό,
τοῦ ἀπάντησε: «Ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι;»· Ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ, τὸ
κακόφημο καὶ ἄσημο αὐτὸ χωριό, μπορεῖ νὰ βγεῖ τίποτε καλό;
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
