Όταν
ήμουν στον Άγιο Βασίλειο στην περίοδο 1970-80 είχα γνωρίσει μια
οικογένεια, μέλος της οποίας ήταν και η υπέργηρη κυρία Κατερίνα, την
οποία περιποιείτο η κόρη της Καλλιρρόη. Ο σύζυγος της κυρίας Καλλιρρόης
ήταν δικηγόρος και λεγόταν Χριστόφορος Σταμάτουζας.
Η
κυρία Κατερίνα, λόγω της ηλικίας της, ήταν συνεχώς σε μια καρέκλα, όπου
καθόταν με πολλή δυσκολία. Δεν βάδιζε. Άρχισε να μη βλέπει κιόλας. Ήταν
όμως χριστιανή που έκανε τα θρησκευτικά της καθήκοντα: το πρωί την
προσευχή της, το βράδυ το Απόδειπνο, τους Χαιρετισμούς… Όταν άρχισε να
μη βλέπει, μου έλεγε:
–Στενοχωρούμαι, γιατί δεν ξέρω τώρα πώς να περάσω όλη την ήμερα, πώς να διαβάσω τις προσευχές μου.
Της είπα λοιπόν:
-Να λες το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».
