Ἁγίου
Ἰγνατίου
Μπριαντσανίνωφ
«Ἔχουσαι
κρῖμα, ὅτι τήν πρώτην πίστιν ἠθέτησαν·
ἅμα δέ καί ἀργαί μανθάνουσι περιερχόμεναι
τάς οἰκίας, οὐ μόνον δέ ἀργαί, ἀλλά
καί φλύαροι καί περίεργοι, λαλοῦσαι τά
μή δέοντα»
(ε΄
:
12-13).
Καρπός
τοῦ ψεύδους, ὅπως ἐπίσης καί τῆς
ἀθυμίας, εἶναι ἡ σύγχυση. Ἀλλά ἡ
σύγχυση πού προέρχεται ἀπό τό ψεῦδος
διαφέρει ἀπό τή σύγχυση πού γεννιέται
ἀπό τήν ἀθυμία.
Ἡ
πρώτη ἀποκαλύπτεται στήν αὐταπάτη,
στήν αὐταρέσκεια καί τόν αὐτοθαυμασμό
γιά δῆθεν ἀρετές καί χαρίσματα, στήν
περιφρόνηση καί τήν κατάκριση τοῦ
πλησίον. Ὁλοκληρώνεται μέ τήν ὑπερηφάνεια,
τήν πλάνη καί τήν διατάραξη τοῦ νοῦ,
κάποτε μέ τήν πτώση σέ σαρκικά πάθη,
μερικές φορές μέ τήν αὐτοκτονία, ἀλλά
πιό συχνά μέ τόν δαιμονισμό καί τήν
παραφροσύνη, πού συνήθως ὀνομάζονται
κοινῶς “τρέλα”.
