Διότι,
πράγματι, κάτι τέτοιο το βλέπουμε να λαμβάνει χώρα μέσα στις
ανθρώπινες σχέσεις, να αγανακτεί δηλαδή ο κύριος αν κτυπήσουμε τον
υπηρέτη του, που στο κάτω κάτω είναι ξένος γι' αυτόν, και να θεωρεί τη
συμπεριφορά μας αυτή σαν ύβρη προς τον εαυτό του.
Γιατί,
το ξέρουμε, πως αν μας αδικήσει κάποιος δούλος ή και ελεύθερος,
πρέπει να απευθυνθούμε στους άρχοντες και να περιμένουμε την απόφασή
τους. Αφού λοιπόν δεν είναι ασφαλές να διεκδικούμε το δίκιο μας μόνοι
μας στις μεταξύ μας σχέσεις, πολύ περισσότερο ισχύει κάτι τέτοιο, όταν
κρίνει και διευθετεί τις υποθέσεις ο Θεός.