*Πάντοτε (και ιστορικά), η
μετάνοια των λαών ήταν αυτή που έσωζε και ανύψωνε τους λαούς και η
αμετανοησία αυτή που οδηγούσε σε θρήνους και αλώσεις.
Η προστασία του Θεού ήταν ολοζώντανη στο Βυζάντιο,
εκδηλουμένη με θαυμαστές επεμβάσεις, όπως στον προχριστιανικό λαό του,
τον αγνώμονα Ισραήλ.
Και όπως, όταν εκείνος μετανοούσε
από τις θεήλατες μάστιγες, αιχμαλωσίες και λιμούς, τον βοηθούσε με
λευκοφόρους Αγγέλους επάνω σε χρυσοχάλινα άλογα να τρέπουν σε άτακτη
φυγή τους κατακτητές του (βιβλία Μακκαβαίων), έτσι σήκωνε φουρτούνες και
καταπόντιζε αύτανδρα τα πλοία των πολιορκητών του.
