Ἀπό
τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες
τοῦ
ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου
Ἁγιορείτου
μοναχοῦ
- Τό πρόσωπο τοῦ ντροπαλοῦ ἀνθρώπου μιμεῖται τήν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ. Τίποτε ἄλλο δέ μᾶς χωρίζει περισσότερον ἀπό τή Θεία Σοφία, ὅσο ὁ χλευασμός, τά γέλια, ἡ παρρησία καί τ΄ ἀστεῖα.
- Ἄς ἁγιάζουμε μέ προσευχές καί καλές πράξεις τό σῶμα μας, γιά νά ἔλθει νά κατοικήσει σ᾿ αὐτό ὁ Χριστός μέ τή Θεία Κοινωνία!...
- Ποιό φίλο ἀπόκτησες στόν Οὐρανό, γιά νά σέ ὑποδεχθεῖ, ὅταν φύγεις ἀπ᾿ αὐτόν τόν κόσμο; Σέ ποιοῦ τό χωράφι δούλεψες, γιά νά σοῦ πληρώσει τό μισθό σου; Κλάψε πολύ, γιά ν᾿ ἀναπαυθεῖ σέ σένα τό Ἅγιο Πνεῦμα, καθαρίζοντας τό ρύπο τῆς καρδιᾶς.
