Γράφει
ὁ Φώτης Μιχαὴλ
Οἱ
Ἅγιοι εἶναι οἱ πνευματικοί μας
ὁδοδεῖκτες. Τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ, αὐτοί
μᾶς τὸν δείχνουν. Καὶ μᾶς τὸν δείχνουν
ὄχι βεβαίως ἀκαδημαϊκά, ἀλλὰ μέσα
ἀπὸ τὴν πνευματική τους ἐμπειρία. Μὲ
τὶς διδαχές τους καὶ προπάντων μὲ τὴν
ἴδια τους τὴν ζωή.
Οἱ
Ἅγιοι, δηλαδὴ οἱ Ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ,
εἶναι οἱ δάσκαλοί μας καὶ οἱ βοηθοί
μας στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν κάθαρση, τὸν
φωτισμὸ καὶ τὴν θέωση. Οἱ ἀγῶνες
τους οἱ πνευματικοὶ καὶ οἱ διδασκαλίες
τους ἔχουν ἰσχὺ διαχρονικὴ καὶ ὁ
λόγος τους εἶναι πάντοτε σύγχρονος,
ἀκέραιος καὶ ἀσφαλής.
Εἶναι
θαυμαστό, τὸ πόσο ἐπίκαιροι ἀναδεικνύονται
κάθε φορᾶ, ποὺ καλοῦνται νὰ δώσουν
ἀπαντήσεις σὲ προβλήματα εἴτε προσωπικὰ
εἴτε γενικά τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας
μας.
Χαρακτηριστικὸ
παράδειγμα αὐτῆς τῆς ἐπικαιρότητας
τοῦ λόγου καὶ τῶν ἔργων τῶν Ἁγίων
μας ἀποτελεῖ ἕνας Ἅγιος καταγόμενος
ἀπὸ τὴν καρδιὰ τῆς Μακεδονίας μας,
ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη.
