Ἅγιος
Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής
83. Τό
καλό εἶναι τό ἴδιο μέ τό ἀγαθό, γιατί
τό καλό καί ἀγαθό ὅλα τό ἐπιθυμοῦν μέ
κάθε αἰτία καί δέν ὑπάρχει κανένα ὄν
πού νά μήν μετέχει στό καλό καί ἀγαθό.
Γιατί σέ ὅλα τά ὄντα τό καλό καί ἀγαθό,
καθώς εἶναι ὄντως θαυμαστό, εἶναι
ἐπιθυμητό καί ἀγαπητό καί ἀρεστό καί
προτιμητό καί ἀξιαγάπητο. Σημείωσε ὅτι
ὁ θεῖος ἔρωτας, ὁ ὁποῖος προϋπῆρχε
μέσα στό ἀγαθό, γέννησε τόν ἀγαθό ἔρωτα
μέσα μας, μέ τόν ὁποῖο ἐπιθυμοῦμε τό
καλό καί ἀγαθό, σύμφωνα μ᾿ ἐκεῖνον
πού εἶπε: «Ἔγινα ἐραστής τῆς ὀμορφιᾶς
της»1,
καί: «Ἀγάπησέ την καί θά σέ προφυλάξει·
περιφρούρησέ την καί θά σέ ἀνυψώσει2.
84. Οἱ
θεολόγοι ὀνομάζουν τό θεῖον ἄλλοτε
ἔρωτα, ἄλλοτε ἀγάπη, ἄλλοτε ἐραστό
καί ἀγαπητό. Γι᾿ αὐτό, ὡς ἔρωτας πού
εἶναι καί ἀγάπη, κινεῖται, ὡς ἐραστό
δέ καί ἀγαπητό, κινεῖ πρός τόν ἑαυτό
Του ὅλα ὅσα εἶναι δεκτικά ἔρωτα καί
ἀγάπης.