ΑΒΒΑ ΑΜΜΩΝΑ
ΠΕΡΙ ΗΣΥΧΙΑΣ
Γνωρίζετε βέβαια
αγαπητοί μου αδελφοί, ότι από τότε πού έγινε η παράβασις των
πρωτοπλάστων, δεν μπορεί η ψυχή να γνωρίση, όπως πρέπει, τον Θεό, εάν
δεν περιοριστή μακρυά από τους ανθρώπους και από κάθε περισπασμό. Διότι
τότε θα δοκιμάση τον πόλεμο των εχθρών της. Και αφού νικήση σε κάθε προσβολή
των αντιπάλων, τότε το πνεύμα του Θεού θα κατοικήση μέσα της και όλος ο
κόπος της θα μεταβληθή σε χαρά και αγαλλίασι. Βέβαια στον καιρό του
πολέμου θα υπομείνη θλίψεις, στενοχώριες και άλλα πολυποίκιλα βάσανα.
Αλλά ας μη φοβηθή. Δεν θά νικηθή, εφ’ όσον αγωνίζεται στην ησυχία.
Αυτός ήταν ο λόγος πού οι άγιοι πατέρες ζούσαν
απομονωμένοι στην έρημο, όπως ο Ηλίας ο θεσβίτης, ο Ιωάννης ο βαπτιστής
και όλοι οι υπόλοιποι πατέρες.Μη νομίσετε ότι οι άγιοι κατόρθωσαν να
εξαγιασθούν ζώντας μεταξύ των ανθρώπων. Επέτυχαν να κατοικήση μέσα τους η θεϊκή δύναμις, αφού προηγουμένως ασκήθηκαν πολύ στην ησυχία.
